Hoe kan het dat iedere ouder die na een scheiding het contact met zijn of haar kinderen dreigt te verliezen in no-time alle ins en outs kent van ouderverstoting? En hoe kan het dat de professionele hulpverleners waar al deze ouders ongetwijfeld mee te maken krijgen er consequent helemaal niets vanaf blijken te weten? Waarom willen zij al jaren niet zien dat één ouder de strijd in stand houdt en de omgang met de andere ouder frustreert, dat het kind niet geholpen is met rust en dat het belang van het kind juist wordt geschaad als de rechter de omgang met een ouder ontzegt?
Politici hebben hetzelfde probleem. Allemaal hebben ze hun mond vol van ‘het aanpakken en voorkomen van vechtscheidingen’, ook weer in het belang van het kind. Terecht overigens want kinderen lijden vreselijk onder langdurige scheidingsconflicten, die meestal gaan over gezag, omgang en/of alimentatie. Kinderen raken daardoor ernstig beschadigd en krijgen allerlei problemen op sociaal, emotioneel en relationeel vlak. Ouderverstoting is een ernstige vorm van kindermishandeling, maar dat wil niemand weten, laat staan dat er naar wordt gehandeld.
Bescherm kinderen tegen onveilig ouderschap
Steeds vindt een Kamerlid, Minister of Staatssecretaris opnieuw het wiel uit en is het weer wachten op een volgend onderzoek of nieuwe pilot, op inspanningen van een taskforce of de uitkomst van een ‘devorce challenge’. Zo gaat het al jaren, maar intussen neemt het aantal conflictscheidingen toe en daarmee ook het aantal kinderen dat als gevolg van ouderverstoting het contact met een van de ouders verliest.
Hoe lang blijft de politiek nog wegkijken van het werkelijke probleem? Hoe lang laat de politiek, maar ook de rechterlijke macht én professionele hulpverlening het gebeuren dat één ouder na een scheiding de andere ouder volledig kan buitensluiten zodat die – vaak jarenlang – geen enkele rol meer speelt in het leven van zijn of haar kind? Het gaat in deze zaken niet om de rechten van ouders, maar om het beschermen van kinderen tegen onveilig en schadelijk ouderschap!
Overgeleverd aan een falend ‘systeem’
Ouders die dit meemaken gaan door een hel. Het zijn er vele duizenden per jaar, maar de politiek staat erbij en kijkt ernaar. Alleen al op deze website krijgen wij wekelijks reacties van ouders die hun kinderen al jaren niet hebben gezien of ze dreigen te verliezen en ongewild verwikkeld zijn geraakt in uitzichtloze hulpverleningstrajecten en gerechtelijke procedures. Deze ouders zijn vaak radeloos en vragen zich vertwijfeld af waarom ze nergens gehoor krijgen en waar ze terecht kunnen voor ‘echte’ hulp. Het antwoord is schokkend: deze verstoten ouders kunnen nergens terecht! Ze zijn overgeleverd aan het systeem waar de (jeugd)hulpverlening ineens de dienst uitmaakt en – zonder degelijk onderzoek of waarheidsvinding – op buikgevoel partij kiest voor… de mishandelende ouder.
Volgens hoogleraar forensische psychologie, Corine de Ruiter ontbreekt het in Nederland structureel aan deskundigheid op het gebied van omgangszaken en hebben beroepsorganisaties en/of overheden geen best-practice richtlijnen vastgesteld. Dit in tegenstelling tot landen als de VS, Australië en Nieuw-Zeeland.
Deskundigheid ontbreekt
Bij onderzoeken in omgangszaken worden nogal eens fouten gemaakt, dat blijkt ook uit publicaties van de Kinderombudsman en de Nationale Ombudsman. De Ruiter stelt dat bij ernstige scheidingsconflicten het gevaar groot is dat de onderzoeker door gebrek aan deskundigheid wordt ‘meegezogen’ in het verhaal van een van de ouders. Om dezelfde reden wordt mogelijk aanwezige psychische problematiek bij de ouder(s) vaak over het hoofd gezien. De Ruiter pleitte in 2013 al voor specialistische opleidingen, best-practice richtlijnen en (risico) taxatie richtlijnen.
Ook Kinderombudsman Marc Dullaert concludeerde enkele jaren geleden al dat het huidige systeem ernstige scheidingsconflicten niet oplost, maar eerder zorgt voor escalatie. Het systeem werkt eindeloos ‘gedoe’ over omgang in de hand en geeft zodoende alle ruimte aan het beschadigen van kinderen door ouderverstoting!
Verhoudingen op scherp
Andere onderzoeken komen tot vergelijkbare conclusies. Zo wordt naar aanleiding van een onderzoek naar de rechtvaardigheid van scheidingsprocedures vastgesteld dat áls er geschillen ontstaan over omgang of alimentatie de verhoudingen tussen ouders verder op scherp komen te staan als gevolg van het huidige (financierings)systeem.
Ander recent onderzoek toont aan dat de familierechter in het huidige systeem regelmatig gescheiden vaders de omgang met hun kinderen ontzegt zonder dat daar een reden voor is. Behalve dan dat in alle onderzochte gevallen de ex-partner de omgang soms al jaren frustreerde!
Hoeveel onderzoeken en rapporten heeft de politiek nog nodig om in te zien dat dit systeem gewoon niet deugt? Waarom wordt met al die kennis en expertise niets gedaan, maar blijft de politiek steeds weer met eigen voorstellen en ideeën komen die niets bijdragen aan een structurele oplossing voor vechtscheidingen en ouderverstoting? En waarom worden ervaringsdeskundige ouders al jaren zo angstvallig buiten de discussie gehouden?
Gelijke behandeling in omgangskwesties
Laten we om te beginnen eens gaan handhaven. Beide ouders houden zich aan de omgangsregeling en informatieplicht anders volgen er sancties. Gaat een van de ouders consequent in ‘de fout’ dan gaat het gezag over naar de ander ouder. Valse aangiften tegen de ex-partner worden zonder pardon vervolgd, ongeacht of die zijn gedaan door de man of de vrouw. Jeugdhulpverlening, de Raad en de familierechter doen wel aan waarheidsvinding en baseren zich op feiten en deugdelijk onderzoek. De onderzoekers zijn deskundig op het gebied van complexe scheidingsproblematiek, waaronder ouderverstoting.
Persoonlijk ben ik voorstander van het koppelen van kinderalimentatie aan omgang. Een zelfde instantie als het LBIO voor het innen van alimentatie zou moeten worden opgericht voor het handhaven van omgangsregelingen. Als het gaat over gelijkwaardig ouderschap na scheiding is dat wel zo fair.
Wie durft?
Welke politica, politicus of politieke partij maakt dit nu eindelijk eens waar? Met veel interesse zien we de reacties tegemoet!
Ook interessant:
Uitzending Brandpunt over ouderschap in vechtscheiding en gebrek aan echte jeugdhulp
Bronnen:
-
Interview over vechtscheidingen met hoogleraar forensische psychologie Corine de Ruiter
-
Adviesrapport vechtscheidingen maart 2014 van Kinderombudsman Marc Dullaert
-
Rapport ‘De rechtvaardigheid van scheidingsprocedures‘ van bureau HiiL
-
Masterthesis Universiteit Tilburg (2015) De positie van de niet-verzorgende ouder bij omgangsregeling
Zolang niemand opstaat en deze k** regering afzet wordt dit spelletje alleen maar erger dat wordt gespeeld met ouders.
Hier nog een vader die nu in een proces zit meer dan een jaar verder om mijn kind terug te krijgen / zien in me leven.
Veel instanties maken me zwart, maken een onterechte Meldcode bij VT dit is een personage van het “Jeugd team” die net haar diploma heeft behaald vanaf 2017 en dit werk gewoon mag doen en de macht heeft in dit vak dingen te bepalen en te oordelen ook al is haar eigen “werkervaring” dusdanig weinig.
Maar goed dit falende systeem zal nooit veranderen tenzij wij zelf deze klootzakken eens fysiek eruit gooien en zelf de touwtjes in handen nemen.
Maar dit gaat nooit gebeuren want mensen zijn schapen en doen alles maar wat deze k. overheid wil van ons..
Ik wou dat ik zelf die klootzakken in elkaar kon meppen voor wat ze mij nu aandoen allemaal, maar als ik dat doe in mijn eentje ben ik mijn kind voorgoed kwijt..
ach ik heb niet eens een probleem met de Raad van de Kinderbescherming en ook niet met de uitspraak van de rechter. Deze waren allemaal positief voor mijn kinderen. Er was een over het onderwerp zeer belezen rechter die de moeder van mijn kinderen de les las met betrekking tot het ontbreken van contact met ouders en de gevolgen daarvan alsmede de RVDK las haar de les.
Waar ik een probleem mee heb is het feit dat de overheid vervolgens niet er voor zorg draagt dat het advies van de RVDK en de uitspraak van de rechtbank wordt nageleefd.
Het enige wat je dan weer kan doen is naar de rechtbank stappen. Stapels geld uitgeven, hoop ellende en onrust om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat er wederom niets wordt nageleefd. Daar pas ik voor.
Ondertussen zijn we vier jaar verder en zie ik de schade die het aanricht bij mijn kinderen. Schoolprestaties ver onder de maat, dochter emotioneel instabiel, haat en angst vertonend jegens mij en zoon die niet een volgende stap in contactherstel durft te nemen. En moeders ach die leeft gewoon verder en doet alsof er helemaal niets aan de hand is. alsof het allemaal normaal is, de kinderen er vrede mee hebben en wuift alle verantwoordelijkheid weg en doet wetenschappelijk onderzoek inzake dit beladen onderwerp als onjuist af.
Wanneer gaat de overheid nu eens ingrijpen. Hele levens worden verwoest door dit soort nergens voor terugdeinzende ouders. Bah
aanvulling: De rechter die zeer terzake deskundig was, gaf zelf aan dat hij feitelijk geen middelen heeft om er voor te zorgen dat de uitspraak en het advies wordt nageleefd en gaf aan dat hij hoopte op common sense bij moeder. Het feit dat de rechter dit al aan geeft, spreekt boekdelen hoe het hier in NL is geregeld
Je had dus een mannelijke Rechter…….
De enige mannelijke Rechter welke ik ooit had in een strafzaak (wegens valse aangifte door mijn ex vrouw) was ook heel kundig en had zich goed ingelezen.
Alle andere Rechters welke ik tegen kwam (in het familierecht) waren vrouw…..
Allen ondeskundig, grof in de mond naar mij, volstrekt niet goed bekend met de aangedragen materie/dossier en allen venijnig naar mij en waren bijna liefkozend voor mijn ex vrouw……die alles aan elkaar stond te liegen in de rechtzaal met traantjes. Vrouwen zijn daar gevoelig voor en elke zitting met een vrouwelijke Rechter wist ik aldoor al na 5 minuten dat het volstrekt nutteloos om van de vrouwelijke Rechters een eerlijke en op waarheid en feiten gestoelde beschikking te verkrijgen. De vrouwelijke Rechters zijn leugenaars, ondeskundig, niet geïnteresseerd in waarheid en klooien maar wat aan. Zij horen in het gevang wat mij betreft want zij zijn het welke en grote bende gemaakt hebben van het familierecht met hun vooringenomenheid en feministische drang. Een kleuterklas presteert beter dan hen.
Ik maak het met de lijve mee.
Een manipulatieve moeder die eenzijdig de omgangsregeling wilt wijzigen.
Zodat ze meer allimentatie krijgt.
Gaat het nu om geld of om kinderen?
Kinderen leren van hun vader en moeder,dat is toch de bedoeling.
Als ik al deze reacties lees dan hou ik mijn hart vast.
Kunnen we echt niks veranderen.
Kunnen we geen vuist maken?
Een vuist maken lijkt mij een goed idee. Maar hoe en wie luistert er?
Moet je iedere dag in Den Haag gaan staan en vreedzaam protesteren?
Met spandoeken met de tekst erop. Beste minister heeft u vandaag uw kind gezien?
We kunnen afwachten tot de politiek uit zichzelf iets gaat veranderen.
Ik heb niet de illusie dat dat gaat gebeuren.
Zijn we niet aan onze kinderen verplicht om in actie te komen?
Er zijn zoveel landen welke het familierecht wel goed op de rit hebben. Het wiel uitvinden via een “divorce challenge” en andere proefballonnen is bedenkelijk. Een denkbare reden waarom men in Nederland niets wil doen en blijft treuzelen is de in Nederland opgezette kinderindustrie en foutieve beschikkingen gestoeld op in mijn optiek onjuiste en onkundige jurisprudentie. Het nu goed doen betekent erkennen dat men decennia’s lang beschamend fout zat. Ook is is veel landen enkel de bekendheid met oudervervreemding/verstoting en het vervolgens niets daarmee doen al strafbaar. E.e.a. houdt in dat indien men nu overgaat tot wel ordentelijke familierechtspraak direct ter discussie gesteld zal worden of en in hoeverre Nederlandse familierechters vervolgd en bestraft moeten worden (en uit hun eigen ouderlijke macht gezet dienen te worden vanwege het risico op ouderverstoting binnen hun gezinnen gezien hun denkwijzen). Enkel omwille van dat en ter bescherming van het Nederlandse instituut recht heeft het er alle schijn van in mijn optiek dat er gekozen is om de kwestie dood te laten bloeden en implementatie van goede wetgeving tergend langzaam te plegen. Dat alles ter voorkoming van o.a. opstand, schadeclaims en gezichtsverlies van de Staat met zijn machten w.o. de rechterlijke macht. Echter die route kiezen betekent wel dat men de onheus bejegende ouders en kinderen nóg langer geweld aandoet. Wat mij dermate boos maakt is dat men het in dat geval doet met het volledige bewustzijn dat men ouders en kinderen nodeloos langer blijft beschadigen.
De route lijkt mij een aangestoken veenbrand welke niet eenvoudig uitblusbaar. Iets wat je decennia’s lang maar aan blijft steken is pas een evenzo lange periode gedoofd.
Soms is er hard in gaan en per decreet het goede gaan doen het meest verstandig voor een Staat. Directe aanpassing van wetgeving aldus, schadebetalingen verrichten en directe instructies aan rechters hoe voortaan te handelen. Daarbij psychologische hulp aanbieden aan Rechters welke ouderverstoting faciliteren en nu in gewetensnood komen om wat zij hebben gedaan. Ook hulp bieden aan hun gezinnen want geen kind vind het leuk te horen dat zijn/haar vader of moeder menig ander kind en ouder figuurlijk (en wellicht ook in het verlengde letterlijk) heeft dood laten bloeden. Ik pleit voor hulptrajecten aan deze rechters en gezinnen want het risico dat het daar mis gaat als de overheid gaat implementeren wat veel andere landen allang gedaan hebben is natuurlijk erg voor de hand liggend. En rechters blijven we toch nodig hebben, dus school hen tijdig bij en biedt hen psychologische hulp ter verwerking van hun verleden met zovelen onjuiste beschikkingen. Erken spijt en laat zien dat je nu wel van plan bent als Staat de goede weg in te slaan. Kom niet met genoegdoening over 50 jaar….dat is te laat. Herstel het vertrouwen in de rechtstaat en wacht daar niet mee. Wachten betekent inzetten op nog meer wantrouwen tegen de instituties en mij dunkt dat je dat niet moet willen.
http://www.stichtingpassage.eu/?p=1229
Onderstaand artikel geeft wel goed aan hoe de Rechterlijke macht meent een eigen bolwerk te zijn en geen enkele tegenspraak duld van burgers of politiek. Hoe of wat de samenleving vindt lijkt er kennelijk niet toe te doen. In dat perspectief bezien lijkt het nog een lange weg te zijn om ze überhaupt een situatie als ouderverstoting aan hun verstand te peuteren. Gaat niet lukken vrees ik. Wat zij beschikken vindt men domweg waar, zelfs als het niet waar is.
http://www.volkskrant.nl/binnenland/omzeilen-rechters-de-wet-in-zedenzaken~a4450704/
Vechtscheidingen zijn hip, veel instanties willen ook duiken in een nieuwe vorm van dienstverlening. Het grootste probleem is vervolgens dat ze luisteren naar de klagende ouder en vergeten de andere partij om zijn/haar ervaringen en inzichten te vragen. Tevens vergeten ze de Stief. Deze kan veel zien en info geven. Vervolgens krijgen de kinderen een doorverwijzing naar een training en krijgt een minderwaardigheidsgevoel omdat hij/zij blijkbaar hulp nodig heeft. Ik ben voor het sterker maken van kinderen, dat staat buiten kijf. Maar pas als na vele pogingen blijkt dat een ouder niet wil veranderen.
Volgens mij kun het probleem van OVS niet in een kort traject oplossen. Het is niet eenvoudig namelijk. Als ondernemer die het anders wil voor de kinderen en verstoten ouders merk ik dat het moeilijk is voet aan de grond te krijgen vanwege geldgewin en politieke spelletjes. Er zijn hulpverleners en coaches die wel beter weten. Help hen meer in beeld te komen.
De gecertificeerde stichting Jeugdzorg Nederland doet totaal niets aan waarheidsbevindingen. Iemand die echt iets goed doet krijgt gelijk zijn of haar ontslag. Tevens is het automatiseringssysteem van de Nederlandse overheid al 30 slecht oftewel loopt sterk achter, men kan gewoon eindeloos knoeien wat diegene maar wil. Zo raken Oma en Opa ook hun kleinkinderen kwijt onbegrijpelijk.
Daar stonden ze, samen op het podium van de Divorce Challenge, de ‘winnaars’.
Al die plannen die daar stonden, werden niet ondersteund door het publiek dat was uitgenodigd om mee te denken en massaal met wel goed plannen kwamen. Die stonden niet op het podium en mijn grote angst werd waarheid. Ook de Divorce Challenge is 1 grote afleiding geweest.
Nu hebben ze iets nieuws, we worden niet helemaal weggestuurd (en bedankt voor jullie ideeën, we kunnen het weer af zonder jullie), want daarmee komen ze helemaal in de problemen. Het ‘volk’ zit te morren en wil wel verandering zien, wij worden mondiger, gaan hun onderwijzen, dienen klachten in, vinden elkaar op sociale media en we worden steeds verstandiger; we weigeren hun spel met procederen en trajecten.
Nee, we mogen ‘als ervaringsdeskundigen’ meepraten over het uitvoeren/invoeren van hun plannen, die top 5. Zo lang we aardig blijven, gezellig mee doen en niet kritisch zijn.
Laat het nou net zo zijn dat wij die plannen helemaal niet zien zitten. Bijvoorbeeld BRAM van de Raad van Kinderbescherming: 0 likes. Wel daar zelfvergenoegd op het podium terwijl naast mij een vader zachtjes stond te huilen. Het BRAM plan heeft nog meer kolen op het vuur gegooid en er voor gezorgd dat zijn ex de kinderen helemaal tegen hem kon opzetten, ondanks alle informatie die hij aandroeg over OVS ( = ouderverstoting). Sterker nog, het keerde zelfs tegen hem, want wie is hij om de Raad van Kindervbescherming te informeren/ bij te leren…. Zo’n BRAM plan vergroot juist de invloed van de RvK, daar er geen rechter meer hoeft bij te komen. Dood eng! Zeker als je weet dat mevrouw Roeters, opperhoofd RvK, totaal geen benul heeft over OVS (kende zelfs de afkorting niet) en ruiterlijk toegeeft massaal handelingsverlegen te zijn. Echter geen zin in bijscholing en de buitenlandse ontwikkelingen, zoals het Canadese plan als een experimentje ziet!
Moet ik het nu nog hebben over een andere podium plek: Kind uit de Knel van Margreet Visser: ouders samen op een kinderkrukje, in een groep, begeleid door 2 (meestal) jongere dames, die totaal niet weten waar ze mee bezig zijn. Tijdens het laatste congres van de VNG stond er een hoogleraar gemotiveerd aan te geven dat KuK niet alleen niet werkt, maar zelfs extra tramatisch is voor de verstoten/vervreemde ouders en vooral juist ook voor de kinderen.
Mijn conclusie: ze willen NIET veranderen. Hun hele verdienmodel is hierop gebaseerd. Daarbij komt als 1 persoon het met voorschrijdend inzicht het anders wil gaan doen, hij/zij de rest van de ketenpartners afvalt en daarmee ook toegeeft in voorgaande zaken niet goed gehandeld te hebben.
Stiekem voeren ze regeltjes of afspraken in waarmee wij worden geconfronteerd. Of het nu het oprekken van de alimentatieplicht tot 23 jaar is (wat een ramp voor al die ouders die van de meest vrerselijke zaken worden beschuldigd, maar wel goed genoeg zijn om dus tot aan hun 23e een rib uit hun lijf te geven), of de mogelijkheid om jeugdzorg tuchtrechterlijk te vervolgen (die trekken ze weer stiekem in) of dus het invoeren van zo’n BRAM plan. Of dwangmaatregelen zoals het volgen van zo’n trajectje KuK.
Ik heb er een zwaar hoofd in. Zij willen niet veranderen en zullen dus nog meer de onders gaan onderdrukken, nog meer machtsmisbruik. Meer familiedrama’s en getraumatiseerde kinderen en ouders zullen volgen. Meer agressie tegen de instanties en rechtsspraak, waarvan zij natuurlijk niet hand in eigen boezem zullen steken.
Rest ons niet anders dan onze eigen koers te varen. Rechtspraak en de instanties zo veel mogelijk te mijden. In ieder geval zelf niets opstarten en je kort en bondig te verweren, dus niet mee te werken aan onderzoekjes en trajecten, want geloof mij, jij hebt er een hoop buikpijn van, maar jouw kind zie je er niet mee terug. Sterker nog; het zorgt er voor dat jouw kind zich nog meer van jou gaat afkeren.
Er zijn genoeg oplossingen. Zelfs binnen de wet. Wat denk je van waarheidsvinding, wat denk je van vervolgen bij valse aangiften, wat denk je van kort door de bocht omzetten naar een hoofdig gezag naar de welwillende ouder met al dan niet wijziging hoofdverblijfplaatas? Wat is de rol van de politie in deze? Wethouders zouden eens naar de effectiviteit van al die ingekochte zorg moeten kijken en minder bezig moeten zijn met ‘gezellige’ lunches en wat al niet meer.
2 miljard…… 2 miljard, als die nou eens goed besteed zou zijn. Maar nee. Ik heb dus slecht nieuws; ze gaan niet bewegen. Hoeven dat ook niet, niemand die ze erop aan zal spreken.
We zullen het zelf moeten doen. In het leven blijven. Ons melden op de scholen, gebruik maken van onze rechten en als we nu eenmaal vandoen hebben met die clubs: informeren naar de Meldcode en klachten indienen, heel veel klachten. cc naar Nationale en kinderombudsman. Ook al worden die klachten ongegrond verklaard, niemand vindt het leuk als zijn/haar naam door Nederland zingt en dat bekend wordt hoe falend die ‘hulpverlener’ is geweest.
Rechts onder de banner van de openbare facebookpagina (h)erken ouderverstoting https://www.facebook.com/groups/507826229380204/ vindt je de bestanden. Lees je heel goed in. Weet wat je wilt en zorg heel goed voor jezelf. Haal heel diep adem en maak keuzes. Voor jezelf kiezen is ook een keuze! Hun spel mee spelen is ook een keuze, werk je wel mee aan kindermishandeling…..
Is er nou niet 1 politicus in Nederland die het wel snapt?
Het is binnenkort verkiezingen, als wij nou net z’n allen op de ene zouden stemmen dan krijgt deze met voorkeursstemmen n plek in de kamer en kan deze namens ons het woord doen,er moet er toch eentje zijn?
Zijn voornamelijk druk met zichzelf…..gaan zich pas roeren als ze er achter zijn gekomen dat het ze veel stemmen kan opleveren. Maar of zij dan de materie begrijpen is een heel andere. Zie bijvoorbeeld Rutte welke het van Wilders onbehoorlijk vindt dat laatstgenoemde de Rechterlijke macht aanvalt.
Daar kun je uit concluderen dat Rutte gewoonweg geen kaas gegeten heeft van de materie en zich er nimmer in heeft verdiept…..ofwel de bovenste laag van de politiek en Rechterlijke macht zijn dusdanig verweven met elkaar dat men elkaar schoon praat en vooral niet afvalt. Vraag je eens af wie Rechters benoemt, waarom en met welk doel. Men draait om elkaar heen maar openlijk elkaar afvallen doet men zelden. Het zijn geen losstaande systemen. Het ene systeem wordt gevuld met het andere als zijnde communicerende vaten. Verwevenheid zie je overal waaruit je op zijn minst mag beseffen dat volledige onafhankelijkheid niet bestaat. Iemand uit de politiek zittende in de Hoge Raad als hoogste rechtscollege heeft op zijn minst zijn achterliggende persoonlijke politieke standpunten als inbreng. Dat kan niet anders tenzij zo een persoon een knop in zijn hersens heeft die omgeschakeld kan worden….maar dat bestaat niet. Een Rechterlijke macht is per definitie aldus in meer of mindere mate politiek gekleurd, simpelweg omdat het mensen zijn en geen robots.
Dus als een land (het nieuwe gekozen bestuur) als Polen vindt dat zittende Rechters teveel één richting op politiek gekleurd zijn…..kun je het daar als EU niet mee eens zijn, maar dat is hetzelfde als zeggen dat je te stom bent om na te denken. Elke halve zool met enig verstand begrijpt dat als je van 100 Rechters er 50 benoemd welke aanhanger zijn (geweest) van het Forum voor Democratie…..het algemeen denken van Rechters (wat tot uitdrukking komt in hun gegeven beschikkingen) een andere slotsom kent dan wanneer je 50 Rechters hebt geplaatst welke de 50plus partij aanhangen. Begrijp je dat niet dan ben je op zijn minst een tikkeltje naïef.
Wat mij voornamelijk verwonderd is hoe zelfs de meest hooggeplaatste politici met stalen gezichten de meest mogelijke flauwekul verkondigen aan burgers. Daarmee win je geen burgers. Burgers win je door gewoon open en transparant te zijn en als je een fout maakt zeg je….” dat had ik anders moeten doen en ik ga het zo goed mogelijk proberen op te lossen”. Maar nee, deze lieden steken hun kop in het zand in de hoop dat niemand hun verkondigde kulkolder opmerkt.
Gedreven mensen, eerlijk op de graad, met een dosis passie. Hadden we die maar in de politiek. Helaas zijn die bijzonder schaars.
Voor wat divorce challenge betreft heb je volkomen gelijk. Ik heb het gevolgd maar bewust geen plan ingediend. Als de wil er namelijk was geweest om WEL te komen tot Rechtspraak gebaseerd op gelijkwaardigheid zou men dat immers al zeer lang geleden bewerkstelligd hebben. De Rechterlijke Macht wil niet veranderen. Het past niet in hun cultuur en spijt betuigen al helemaal niet domweg omwille van het vermijden van schadeclaims. Men weet heus dat het al zeer lang niet deugd.
Alle processen in Nederland welke zouden kunnen leiden tot betaling van schade worden door Staat vakkundig opgerekt totdat er hooguit nog een handvol overlevers overblijven welke een grijpstuiver krijgen. Zo werkt dat nou eenmaal, het systeem zit zo in elkaar ten meerdere glorie van…..het gevoel bij burgers te maken te hebben met een ordentelijke Rechtspraak, alles om geen onrust teweeg te brengen in de samenleving……liever gezegd hún voor ogen staande samenleving….waarin alles en iedereen gecontroleerd wordt en alle mogelijke bedreigingen geëlimineerd worden.
Ik moet eerlijk zeggen…soms is het goed maar zo een systeem kan ook tegen je keren. Voor wat betreft ouderverstoting zal dit systeem vanzelf imploderen omdat men als systeem zelf een aldoor grotere groep zeer boze mensen doet creëren. Uiteindelijk hoeft deze massa alleen nog de lont aan te steken en is het hek van de dam.
Beter is dat Staat en Rechterlijke macht aldus schuld bekennen dat zij fout zaten en op de rit gaan zetten hoe gekomen kan worden tot compensatie voor diegenen welke zo vernaggeld zijn door hún systeem. Maar ik betwijfel of iemand binnen hún systeem daar de moed voor heeft. Ze zijn in ieder geval geestelijk niet sterker dan veel verstoten ouders welke hun woede in toom weten te houden.
Neen, het zijn slapjanissen welke naar ik vermoed het nog geen maand volhouden als hen overkomt wat ons is overkomen. Ze zijn de armen van geest en sterke mensen staan daar boven. Verlagen tot hen nivo kan altijd nog maar voorlopig wens ik niet tot zo een armoedig-van-geest nivo te zakken. En ik hoop velen met mij.
Zogenaamd voor de rust van het kind word de vader uitgesloten maar het kind word zo uitgeleverd aan iemand met n psychopatische afwijking.
In n derde wereld land zijn kinderen nog beter beschermd en hebben ze meer rechten.
Sinds ik in de scheiding bent terecht gekomen en mijn ex heb leren kennen heb ik altijd geroepen dat ik liever met een pedofiel te maken gehad had willen hebben dan met dit, kinderen kunnen beter met n pedo te maken hebben, hoe ziek is dit land!
Valse aangifte.’s doen zou bestraft moeten worden.
En instantie.s die grote beslissingen nemen over kinderen zouden aan waarheidsvinding moeten doen.
Vaders opsluiten op basis van verhalen van ex en familie is absurd.
De signalen zijn veel vuldig op s.m. maar er wordt niet of nauwelijks aandacht aan besteed.
Kinderen die slachtoffer zijn dragen dit hun levenlang mee of overleven het niet.
Ggz kan nu de toestroom van mensen die hulp nodig hebben al niet aan.
Er moet gehandeld worden op een eerlijke transparante liefdevolle wijze. In het belang van kinderen
Willen jullie meer of minder ouderverstoting in dit land?………
Willen jullie meer of minder kindermishandeling in dit land?………
Willen jullie meer of minder corruptie in dit land?………
TJA. ik ben ook 5 jaar vernederd tot het bot toe. Met m’n dochter gaat het ronduit slecht. Niemand die er tot vorige week iets van durfde te zeggen. Nu raakt moeder waarschijnlijk onze dochter kwijt. En mag ze bij haar vader komen wonen voor haar rust. Mocht vader dat niet kunnen bieden dan wordt ze uit huis geplaatst.
Ik ben bereid m’n casus op tv te vertellen. Niet om m’n gelijk te krijgen. Maar om deze wereld wakker te schudden van deze vreselijke dingen die met kinderen gebeuren . Wellicht dat onze overheid dan eens wakker wordt.
Ik wil jouw sidekick dan wel zijn. Mijn zoons zijn nl. ontvoerd en worden sinds mei ’16 gegijzeld. Politie ziet hier geen strafbaarheid in.
Als je een politieagent beledigt, vat de rechter dat hoog op en bestraft dit al gauw met 80 uur taakstraf.
Als je je verveelt kun je beter een kind ontvoeren dan een politieagent beledigen. Bezuinigingstip: hef de politie op, Nederland zal er veiliger door worden.
Zeker openbaar maken ik heb de kracht niet meer voor om te vechten….
Doe het aub.
Er moet wat gebeuren.
Woonbestemming mijn steentje bijdragen.
Een zeer bezorgde oma
wat moet je tegen een oma zeggen die haar kleinkind 6 jaar niet heeft gezien?
Dat is vreselijk. Wij weten ook uit ervaring; je krijgt dit niet uitgelegd aan opa en oma die dolblij waren met hun kleinkinderen, maar ze al jaren niet meer te zien krijgen. Het gaat meestal over de verstoten ouder, maar daar ‘hangt’ nog een hele familie achter waar de betreffende kinderen ook geen contact (meer) mee (mogen) hebben. Een ongekend drama…
verkoop maar eens aan een oma dat ze haar kleinkind niet kan zien omdat niet bekend is waar haar klenkind is
Ik heb dit zien aankomen, mijn ex heeft om een Nederlandse verblijfsvergunning te verkrijgen mij laten oppakken voor poging tot doodslag. Ze heeft er voor gezorgd dat zij zwanger van mij werd om zodoende in Nederland te blijven. Daarvoor moest zij wel even alle hulpinstanties achter haar krijgen met leugen en bedrog. En dat is gelukt, zes uur in de gevangenis en beschuldiging van aanranding, verkrachting en zelfs moord in de rechtbank. De officier van justitie vond het allemaal niet zo erg. Dus nu kan ik 21 jaar alimentatie gaan betalen en zij blijft hier met haar “passport kid”. Ik heb een besluit genomen, ik ga dit godvergeten land verlaten en met vervroegd pensioen. Geen inkomen betekent ook geen alimentatie, ik verkoop alles en ga in een warm land wonen en zorg er voor dat ik geen vermogen meer heb in het zicht van wie dan ook. En het kind ? Ik heb maanden lang van alles geprobeerd, ze heeft ook nog even mijn mail account gehackt, maar ook dat mag allemaal. Wat er van het kind terecht komt ik weet het niet. De Nederlandse staat is verantwoordelijk voor zijn welzijn, ik heb van alles geprobeerd om het gezag te verkrijgen en het te redden uit de handen van deze sluwe narcistische gek. Maar helaas………….
Monique,
Dank weer voor een helder en zeer informatief blog, hoe moeilijk kan het zijn? Waar blijft de politiek? Waarom lopen we in Nederland zo achter op de ons omringende landen? Volgens ‘wij’ Nederlanders worden we ieder WK voetbal Weltmeister. Niet dus! Waarom gedragen wij Nederlanders ons zo arrogant? De politiek, onze ministers, de rechterlijke macht, het openbaar ministerie…… ze roepen maar wat en wij brave burgers slikken dat als zoete koek. Echter vele internationale onderzoeken tonen keer op keer aan dat Nederland niet ‘Het Mooiste Meisje van de Klas’ is, maar het Meest Lelijkste en Meest Foute Meisje! Inderdaad moeten we meer gaan handhaven en waarom is die foute ex van Frans nooit vervolgd voor het doen van valse aangiften? Waarom kijken politie en openbaar ministerie hier weg? Choquerend dit te moeten lezen op je blog.
En terecht, wat doet onze politiek? In de VS de protest stem op Trump, in Nederland een protest stem op de PVV en in Frankrijk wederom de opkomst van het Front National van, nu, dochter Le Pen. Opkomende terrorisme is Europa. Ik snap het wel want de politiek staat erbij, kijkt er naar en doet niks om ACHTERAF te roepen (kijk naar ‘voormalig’ premier Mark Rutte, voormalig Minister van Financiën Wouter Bos en als klap op de vuurpijl (gelukkig) voormalig Minister van Veiligheid en Justitie Ivo Opstelten….) dat ze toch niet zo handig bezig zijn geweest gedurende hun politieke loopbaan. Waar hebben we dat eerder gehoord: Wir haben es nicht gewußt!
Ik weet de oplossing wel, brengen we een ‘Trump stem’ uit in maart 2017 of blijven we gewoon thuis? Ik kies voor de laatste optie want ik laat mij niet meer misbruiken in Nederland!!! Uitkomsten van referenda worden genegeerd, politici doen maar wat als ze Minister zijn of in de Tweede Kamer zitten, dus ik werk hier niet meer aan mee. Wat doet u, laten we met z’n allen thuis blijven op 15 maart 2017!
Fabian
En zo is het……..
Er gaat steeds meer goed als je aan waarheidsvinding doet.
http://www.domustarda.nl id daar voor.
Het zijn werkelijk grote drama’s.
Onbegrijpelijk dat het nog niet doorgedrongen is bij de personen die daar over moeten RECHTSPREKEN.
Het mag niet bestaan in ons ver ontwikkeld Nederland.
Kees Rovers.
Opa van een kleinzoon, met gemiste kans om mooie herinneringen op te slaan als referentiepunten voor zijn verdere leven.