Van 14 tot en met 20 november is Week tegen Kindermishandeling. Met de online campagne #ikkijknietweg roept de organisatie op om bij een vermoeden van kindermishandeling niet weg te kijken, maar in actie te komen. Een mishandeld kind heeft namelijk maar één persoon nodig om zijn of haar leven voorgoed te veranderen. Dat kun jij zijn!
Vechtende ouders, maken kind geestelijk kapot
Een veel voorkomende vorm van psychische kindermishandeling is ouderverstoting. Het komt voor rondom scheidingen met heftige en langdurige conflicten over zorg, omgang of financiën, ook wel bekend als vechtscheiding. Als een kind een ouder, waarmee het voorheen een goede relatie had, zonder goede reden, na een scheiding ineens niet meer wil zien, is er – hoogst waarschijnlijk – sprake van ouderverstoting. Deze ernstige vorm van kindermishandeling is zeer schadelijk voor (de ontwikkeling van) kinderen. Ze ondervinden vaak de rest van hun leven de ernstige gevolgen, vooral op sociaal, emotioneel en relationeel gebied.
Het kind zelf zal – uit loyaliteit aan de ouders – niet zomaar zeggen of laten merken dat er thuis iets is. Vaak denken ze zelfs dat het normaal is hoe het er bij hen thuis aan toe gaat. Deze kinderen zijn afhankelijk van de buitenwereld om de signalen op te vangen, zodat ze geholpen kunnen worden.
Het gebeurt ook in jouw omgeving!
Door ouderverstoting verliezen duizenden scheidingskinderen per jaar het contact met een van hun ouders. Meestal is dat de vader. Een maatschappelijk probleem van ongekende omvang, dat alleen maar toeneemt en steeds vaker ook moeders treft. Kijk maar eens in je eigen omgeving; iedereen kent wel iemand in een moeizame scheiding waar heftige problemen over zorg en omgang steeds opnieuw oplaaien of waar een van de ouders weinig of geen contact heeft met de kinderen. In dit soort situaties is de kans op ouderverstoting groot!
De overheid doet niets terwijl dit al jaren aan de gang is. Rechters en professionele (jeugd)hulpverleners (h)erkennen ouderverstoting onvoldoende, voornamelijk door onwetendheid en gebrek aan specifieke kennis van deze problematiek.
Hoe herken je de signalen?
In het kader van de campagne #ikkijknietweg vraag ik aandacht voor de signalen van ouderverstoting. Wees alert en kom in actie! Eenmaal bewust van ouderverstoting, dan is wegkijken geen optie meer. Kinderen – en hun ouders – kunnen pas worden geholpen als iemand uit hun omgeving de signalen oppikt en handelt. Familie, vrienden, buren, leerkrachten, sporttrainers, muziekleraren, kortom iedereen die een vermoeden heeft dat ouderverstoting speelt kan wel degelijk iets doen.
U bent waarschijnlijk niet de enige die iets ziet, maar misschien wel de eerste die wat doet. Praat in ieder geval met het kind zelf en vraag bewust naar de ouder met wie het kind weinig of geen contact meer heeft. Wees niet bang om met de (verzorgende) ouder te praten en een luisterend oor te bieden.
Professionals die vermoeden dat zij te maken hebben met een situatie waar ouderverstoting/kindermishandeling, speelt, zijn verplicht zich te houden aan de Meldcode huislijk geweld en kindermishandeling.
Het kan iedereen treffen…
Hoe meer mensen zich bewust zijn van ouderverstoting en de schadelijke gevolgen voor kinderen, hoe beter dit enorme maatschappelijke probleem aangepakt kan worden. Deel deze informatie zo breed mogelijk, het kan iedereen treffen…
Bedankt weer! Ik lees jullie blogs graag.
Ger.
Door valse aangifte is mijn kind geroofd, en met force in adoptie gebracht aan nederlandse familie wat zijn jullie aan het wachten om dit grap te stoppen?
“Eenmaal bewust van ouderverstoting, dan is wegkijken geen optie meer.” En zo is het … kijk nooit weg, kom in actie en verspreid zoveel mogelijk alle informatie die de bewustwording van deze ernstige vorm van kindermishandeling maar enigszins kan vergroten! Ik wens alle wetenden heel veel moed en sterkte … we gaan de kritieke massa bereiken, het kan niet uitblijven. Ik laat de hele week een lampje branden voor al deze kinderen. Monique wederom heel veel dank voor dit blog!
vandaag in het nieuws , en met het oog op valse aangifte’s zie ik de bui al hangen
http://www.nu.nl/binnenland/4350385/extra-vragen-bij-aangifte-persoonlijke-omstandigheden-slachtoffer.html?redirect=1
Valse aangiftes ruïneert veel ouders, kinderen en grootouders!
https://www.linkedin.com/pulse/valse-aangiftes-ruïneren-veel-ouders-en-kinderen-jos-aalders
Een duidelijke boodschap omdat ikzelf het heb meegemaakt door een vechtscheiding en daardoor mijn drie kinderen niet meer zie, hoor door die ene persoon, maar ook duidelijk stellen dat Justitie daarin meehelpt. Delen ga ik dit doen want het is en blijft een ziekte… méér nog: Kindermishandeling zonder dat iemand het inziet. Echter de slachtoffers, de lotgenoten kunnen erover spreken: Het verdriet, het gemis.
Deze materie ken ik van haver tot gort en mijnsinziens komt het ook voort uit kennistekort van scheidingsprofessionals. Tijdens of zelfs voor scheiding zijn er al signalen. Niet iedereen kan dit zien, identificeren en begeleiden.
Zolang bijna iedereen scheidingen mag afhandelen en niet gehinderd wordt door kennistekort én zich hier niet verantwoordelijk voor voelen, is er iets goed mis in Nederland. Maatschappelijk probleem!
Ik pleit voor een systemisch aanpak en multidisciplinaire samenwerking van scheidingsprofessionals. Hoog opgeleide professionals die ook deze problematiek kennen.
Begin bij de basis en dat is preventie.
Wederom een goed blog Monique ! Dank je wel. Uiteraard wordt jouw blog gedeeld op onze openbare facebookpagina (h)erken ouderverstoting.
Maar ook op mijn tijdlijn. Want je hebt gelijk; het begint bij bewustwording.
https://www.facebook.com/groups/507826229380204/
Wij, verstoten ouders, of ouders die ‘moeten vechten’ om in het leven van hun kind te mogen blijven, hebben de zware taak de instanties en de rechtspraak ‘te helpen’, ‘op te voeden’, bekend te maken met alles wat er al geschreven is over ouderverstoting.
Wat een weerstand! Het lijkt wel als of ‘ze’ het niet willen weten. Maar met de beroeps- en gedragscodes in de hand, ,moeten wij ze op hun werk wijzen.
Met het risico weggeschreven te worden in de rapportages als een ‘strijdende/ egoïstische ouder’.
Er zijn kordate, snelle oplossingen, maar daar willen de instanties en de rechtspraak nog niet aan. Ondertussen moeten wij met lede ogen aan kijken hoe het mis gaat met onze kinderen.
Heldere blog!
Ik deel dit
Graag wil ik nog aan mijn verhaal toevoegen dat mijn dochtertje nog maar 8 jaar oud was toen mijn ex haar abrupt meenam.
Jeugdzorg heeft mij aan alle kanten tegengewerkt en dwars gezeten.
Ik mag waarschijnlijk geen namen noemen, maar de vrouw van Jeugdzorg (Patricia ), ze zou mijn ex wel even bellen, om hem te vertellen waar ik mee bezig was, toen ik haar namens mijn Advocaat om papieren vroeg. Ze is enorm buiten haar boekje gegaan.
Zo weigerde ze mij te vertellen of ik eigenlijk nog wel de gedeelde voogdij had.
Het allerergste is, dat haar 3 broers haar niet meer mogen zien, omdat zij contact met mij hebben.
Jeugdzorg is Het ergste wat er bestaat.
En zij hebben het laatste woord, niet de Rechter nee Jeugdzorg.
Het is triest gesteld in dit land.
Elly
Geachte mevr. / men.
Ik ben zelf slachtoffer van ouderverstoting.
Mijn ex heeft mijn dochtertje in 2008 meegenomen, ze is gehersenspoeld en wil mij ( haar moeder ), niet meer zien.
Ze woont al die jaren bij mijn ex en zijn nieuwe vriendin.
Van de Rechter mocht ik haar zien, maar daar heeft Jeugdzorg Amsterdam een stokje voor gestoken door te beweren dat ik Borderline zou hebben.
Ik heb geen Borderline, ik heb ptss.
Je kind niet meer mogen zien is als een open wond en elke keer als Je erover praat gaat die wond bloeden.
Elly
Ik zit in een verschrikkelijke vechtscheiding waar mijn kinderen onder lijden.
Ik heb een zorgregelingen via mediation (advocaat) afgesproken. Ik heb een rechtszaak voor een meervoudige rechtbank gehad die de omgangsregeling bekrachtigd. Maar de moeder houd zich er nooit aan. Ik ben drie keer bij de huisarts geweest om mijn zorgen te uiten over mijn kinderen. Afgelopen week weer bij de huisarts geweest om mijn zorg over mijn dochter te uiten. Ze is veel te mager, groeit niet en haar lichamelijke ontwikkeling staat stil. De dokter zegt dat hij niks kan doen. De kinderen worden actief door de moeder bij de vader weggehouden.
Ongelooflijk dat niks en niemand iets wil doen totdat er iets verschrikkelijks gebeurt.
Beste Maarten, de huisarts kan wel degelijk iets doen, sterker nog hij is dat zelfs verplicht! Bij een vermoeden van kindermishandeling (wat ouderverstoting is en wat bij jouw kinderen aan de hand lijkt en zeker gezien de signalen als bij jouw dochter) dan moet hij de Meldcode Huislijk Geweld en Kindermishandeling inzetten. Maak hem hierop attent. Je kunt hem verder ook verwijzen naar De Familie Academie; die leidt professionals zoals huisartsen en andere hulpverleners op om de Meldcode te gebruiken. Heel veel sterkte!