Meest moeilijke scheidingen veroorzaakt door psychisch zieke ouder

Facebooktwitterlinkedinmail

Boek Jan StormsHet heet psychopathie: het ernstige gewetensgebrek waaraan de twistzieke ouder lijdt die na een scheiding van geen ophouden weet in hun strijd de andere ouder zo zwaar mogelijk te treffen. Namelijk door de kinderen blijvend als wapen in te zetten. Over deze – ongeneeslijke – psychische aandoening gaat het boek ‘Destructieve relaties op de schop – psychopathie herkennen en hanteren‘ van Jan Storms. Volgens Storms is zo’n psychisch zieke ouder meestal de oorzaak van de meest moeilijke scheidingen, niet te verwarren met een vechtscheiding.

Toen ik het persbericht las over de negende druk van dit kennelijke succesboek, was het een en al herkenning. “Mensen die aan psychopathie lijden bezitten vaak aanzienlijke manipulatieve vaardigheden, waarmee zij zich in het leven staande houden“, zegt Storms. In de omgangsprocedure om de kinderen van mijn man Frans hebben wij ook zien gebeuren dat, zoals Storms schrijft, medewerkers van de Raad voor de Kinderbescherming, Jeugdzorg en andere partijen (inclusief de rechter) niet door hebben dat deze door de wol geverfde oplichters (en pathalogische leugenaars zou ik daaraan willen toevoegen) hen volledig bespelen. Met volle overtuiging gaan de instanties deze psychisch zieke ouder ‘helpen’ en worden de kinderen in de meeste gevallen aan hen ‘uitgeleverd’.

Ouderverstoting

Naar mijn stellige overtuiging zijn deze psychisch zieke ouders verantwoordelijk voor het veroorzaken van ouderverstoting (meestal de moeder). Net zoals zij instanties en hulpverleners manipuleren, ‘bewerken’ en indoctrineren zij ook hun kinderen. Die kiezen al snel – met hun mond, maar niet met hun hart – uit pure zelfbescherming de kant van de moeder en zeggen ‘helemaal uit zichzelf’ geen contact meer met hun vader te willen.

Rechter kan het verschil maken

Volgens Storms kan de familierechter, wanneer de verhalen van beide ouders – en eventueel ook van de kinderen – zo ver uiteen lopen dat zij onmogelijk tegelijkertijd waar kunnen zijn, er haast zeker van zijn dat er dan meestal bij één ouder spake is van een stoornis. Storms pleit er vervolgens voor dat het dan zaak is om de materiële waarheid vast te stellen en passend psychologisch onderzoek te doen. Hij zegt: “Wanneer dit wordt nagelaten, zoals nu nog meestal gebeurt, dan zijn verkeerde beslissingen ten koste van kinderen de trieste norm!De beslissing van de familierechter in de zaak van Frans is hiervan een schrijnend voorbeeld…

Lees hier een interview met Jan Storms over psychopathie en destructieve relaties.

31 gedachten over “Meest moeilijke scheidingen veroorzaakt door psychisch zieke ouder

  1. Ik lees hier een hoop heel heftige scheidingsverhalen. Het is echt van het allergrootste belang dat het belang van de kinderen centraal staat bij een scheiding. Er zou eigenlijk een regeling moeten bestaan waarbij kinderen in een neutrale situatie worden ondergebracht totdat onomstotelijk vaststaat wat het beste voor ze is. Voor zo’n situatie moet de tijd worden genomen.

    • Beste Irene, het gaat hier specifiek om ouderverstotingsproblematiek. Daarbij belemmert een ouder bewust de omgang(sregeling) tussen het kind en de andere ouder. In dergelijke situaties moet onmiddellijk worden ingegrepen zodat het kind omgang kan hebben met beide ouders. Ik weet niet wat je precies bedoelt met een ‘neutrale’ situatie en hoe je je dat voorstelt, maar het uitgangspunt moet zijn dat kinderen na een scheiding omgang hebben met beide ouders. Wanneer een ouder (door toedoen van de andere ouder en vaak de omgeving) uit beeld verdwijnt, is hoe dan ook schadelijk voor kinderen.

  2. Herkenbare verhalen, helaas. Ik heb het inmiddels 2 keer meegemaakt dat moeder de vader van haar kind volledig zwart maakt en het kind de vader niet meer wil zien. Eerst bij mijn stiefzoon en zijn biologische vader, op dit moment bij mijn zoon en mijzelf. De zetten van 11 jaar geleden worden simpelweg door moeder herhaald, maar geen enkele instantie grijpt in. Het voelt als “pappen en nathouden” wat jeugdzorg doet, als vader sta je machteloos langs de zijlijn toe te kijken hoe beide jongens psychisch worden mishandeld door moeder en haar ouders. Wie kan dit stoppen? Hoe kan dit stoppen? Waarom kan zo’n psychisch gestoorde moeder vrij uit haar gang gaan in een ontwikkeld land als Nederland?

  3. Mijn ex is bezig met de kinderen en mij geestelijk gek te krijgen door leugens valse aangiftes .manipuleren van alle hulp instanties . En ze krijgt het gewoon voor elkaar. Heb complete mappen vol whatsapp gesprekken .foto’s. en zelfs gespreksopnamen waarin mijn zoon mij huilend opbelt om hem te komen halen . Maar niemand luistert . Mijn ex wil juist extra hulp voor mijn zoon omdat hij meer geestelijke problemen heeft dan alleen ADHD . Gewoon om de aandacht van haar zelf af te houden . Ze is ondertussen bezig met brieven schrijven waarin ze zeg ik de kinderen zou hebben mishandeld enz enz . Niemand wil me horen . Niemand houdt haar tegen . De kinderen lijden hier zo onder . Vandaag weer gesprek gehad met jeugdbescherming en die zegt vervolgens .we zijn hier voor je kinderen en niet voor je ex …..nou ik zou haar toch maar gaan onderzoeken . Ik mag als man gewoon niks zeggen .

  4. Ik maak het als moeder/ouder nu mee. Geen rechter of overheid die hier serieus mee omgaat, al liegen de feiten er niet om. Zieke psychologie en absurde dwangmiddelen die wordt toegepast door instellingen om zeker te zijn van zorgaanbod/werk zodat hun privé en egoïstisch bestaan kan voortgezet worden en de cashflow voor deze instellingen/advocaten/rechters/speciaal onderwijs gewaarborgd zullen blijven. Exploiteren op basis van traumatisch handelen brengt geld in de la. Het gaat allang niet meer over welzijn, maar over geld en macht. Ten koste van de onvoorwaardelijke liefde die hierdoor besmeurd wordt met valse insinuaties/verzinsels en tegen de algehele wetenschap in gaan. Eugenics is hier weer een geloof aan het worden???????

  5. Ik heb het zelf ondervonden…mijn ex stopte eerst met mijn eerste zoon te brengen…nu 2 jaar niet gezien..en nu mijn andere zoon..een half jaar..Ben weggegaan na ernstige mishandeling..gevlucht..hij kreeg de kinderen.onbegrijpelijk.de aangiftes telden niet mee..ik heb het nooit begrepen…heb daarom mijn groep opgericht..Mishandeling, stalking,huiselijk geweld man/vrouw…om het taboe te doorbreken en anderen te helpen

    • Ik heb een dossier opgevraagd, zodra je in vechtscheiding zit (onzin het is een gevecht met narcist), dan nemen ze de aangifte op, het wordt besproken in het team, van veilig thuis en nog wat andere, maar leggen aangifte aan de kant.
      Veilig thuis zal je altijd proberen tegen te houden om aangifte te doen.

    • goedemorgen, helaas ken ik dit maar al te goed. Mijn kinderen nu al 3 jaar niet meer gezien of gesproken. Mijn dochter zit een een inrichting, compleet de weg kwijt. Snijd zichzelf, brand zichzelf, slaat haar oogkassen kapot, 9 zelfmoordpogingen en het houdt niet op.
      Ons gevecht kwam nadat meneer mij ook ernstig mishandeld heeft waardoor hij in de gevangenis kwam, dit heeft ernstige gevolgen gehad voor mij. Helaas zijn mijn kinderen 17 en 20 jaar en zal ik ze nooit meer zien…..

      • Jezus (mocht hij luisteren)

        Ik reageer normaal nooit.

        Maar wat je meemaakte is te erg, te zwaar.

        Ik wens je strekte.

        Dacht dat mijn dochter slecht af was en ik het zwaar had. Dat is ook zo, maar ik heb nog hoop en heb dochter prachtige basis kunnen geven. Al ben ik nu uit het leven gegooid van mijn schatteke terwijl ik basisopvoeder, maatje op nagenoeg alle dagen van negen tot half zes was, de ouderwetse moederfiguur. En dat omdat ik voor erkenning en gezag ging (moest gaan na herhaald aandringen Jeugdbescherming).

        Maar dit is erger dan erg.Sommige mensen ontkennen hun problemen liever tot aan de dood en maken liever alles kapot dan dat ze de waarheid onder ogen zien en lichamelijk laten helpen.

        Wellicht kun je het ze niet kwalijk nemen. Wellicht moeten instantie veel sneller beide ouders laten onderzoeken. (Joh het ligt er vaak zo dik bovenop als een ouder de boel bij elkaar liegt en zichzelf voor het kind laat gaan en als een ouders het kind juist wel op de eerste plaats zet, gewoon uit geluk, om de rijke lach van het kind.

        Psychologisch onderzoek dus. Uitkomst = kunnen handelen en dwang aanvragen als nodig. Ook uit voorzorg als het al een beetje fout gaat. Gewoon om het kind te beschermen voordat alles kapot gaat.

        Ach tijd investeren, probleem tackelen, problemen behandelen, monitoren levert zo veel meer op dan niets doen en daarna nog meer slachtoffers behandelen met psychiaters en medicijnen. In het bedrijfsleven zou dat zo gaan (mits winstoogmerk niet wordt geschaad). Maar wat voor mensen werken er nu eigenlijk bij de jeugdhulp? Die mensen kom ik in het bedrijfsleven nooit tegen. Sorry hoor.

        OK enkele oprechte, maar die houden nooit lang vol of enkele goede, maar die krijgen uiteindelijk vaak elders een baan aangeboden.

        Ik hou de instanties meer verantwoordelijk dan die getraumatiseerde (lees persoonlijkheidsgestoorde, psychopathische) beschadiger.

        Altijd weer die laffe rapportage.

        Na ja ik dwaal af.

        Sterkte. Al is dat niet genoeg.

        Wees trots op je strijd voor het goede.

        Al brand de hele boel af.

        Wees trots op de vechtlust van je kinderen om toch gelukkig te zijn.

        Man man man. Ik hoop dat je goed voor jezelf bent en nog mensen kunt raken. Het ga u goed. En uw kinderen boven al.

        Pfff

    • Jeetje heel bekend ik heb letterlijk alle bewijzen maar de vader heeft voor elke gelegenheid een masker. Mijn kind komt met blauwe plekken thuis en overstuur doordat vader met grootouder indoctrineren. Alle rechters en zelfs de raad van kinderbescherming vinden dat een kind die schreeuwt en de school zo vaak heeft aangegeven kindje heeft hulp nodig en krijgt die vader belt 1 x en hulp is weg. Juf is verbaasd dat de vader eerst instemde en nu ineens niet nodig vond. Heel leuk deze artikelen dat het de moeder is maar lees even verder naar andere websites waarin de vrouw jarenlang zoals ik mishandeld ben geestelijk seksueel en lichamelijk. Buren hadden het zelfs door maar niemand in de rechtszaal wil de oorzaak bespreken. Moeders is de boosdoener. Zelfs veilig thuis staat paf dat ze niet luisteren maar veilig thuis doet ook geen ene reet. Pas na de valse aangifte van mijn ex vriend ondernemen ze actie terwijl school en wijkteam zegt dat er nu wat gedaan moet worden.
      Mijn zoontje kan niet tegen afwijkingen van patronen maar vader krijgt het steeds voor elkaar hem naar de klote te werken en zijn advocaat speelt het net zo vies mee. Geen enkele verweer komt overeen met elkaar en de leugens kunnen worden verweerd zwart wit. De rechters Kinderrechters nota bene en raad van kinderbescherming kijken weg.
      Structuur zoals mijn zoontje nodig heeft. Ik leer hem dat vechten niks oplost en schelden doet pijn. Ik probeer dat hij van zich afbijt wanneer ze slechte dingen over mij zeggen en als hij weer geslagen wordt. Maar hij is 4. Dit soort zaken moeten meer naar voren komen en hou toch eens op met de moeder de schuld geven. Ga maar eens heel goed nalezen van de blogs en hulpkreten van de moeder nu de vaders alleen maar in bescherming genomen worden. Ze slaan door. Niet elke man en vrouw is hetzelfde er is een reden waarom mensen in een vechtscheiding komen. Als ik eerder wist wat voor narcist mijn ex was was allang al weggeweest maar hij had macht over mij en zijn ouders ook. Wees dus heel voorzichtig wanneer je deze uitspraken doet. Waarom verloopt de scheiding zo waarom is diegene weggegaan. die vragen zijn zeer belangrijk. Dat ik mijn familie moest vertellen wat er jarenlang gebeurde hadden ze het vermoeden al. De buren wisten het als maar niemand onderneemt actie. Hou op met moeders de schuld te geven en doe eens goed onderzoek.

  6. Er word maar al te vaak gesproken over de ouders en de negatieve gevolgen voor 1 van de ouders. Ik spreek vanuit het standpunt van het kind. Ik was 10 toen mijn ouders gingen scheiden. Ik ben nu 42. Ik leef nog dagelijks met de gevolgen. Ik heb geen contact meer met beide ouders. Ook niet met zusje. Heb mijn leven lang al psychische problemen. Lijkt geen einde aan te komen. Mensen denk na!

  7. Wat een goede website ! Ik heb al veel inspiratie opgedaan voor mijn reeds jarenlange durende strijd tussen mijn ex. en haarzelf over de ruggen van de kinderen.

  8. Bij mij is het andersom gebeurd. Na mijn scheiding hebben mijn ouders een huis aan het einde vd straat gekocht voor de vader van mijn 3 kinderen om een zo optimaal mogelijke omgangsregeling te creëren. Zo konden de kinderen buiten de omgangsregeling van een weekend per 14 dagen, langs bij hun vader wanneer ze wilden. De vader heeft mij tijdens ons huwelijk meerder malen ernstig mishandeld. Ik heb daar letselbrief van laten maken bij de huisarts. Toch heb ik destijds besloten geen aangifte te doen in het belang van mijn kinderen. Om maar verder te gaan met het leven. Een scheiding is al erg genoeg voor hen. Ruim 3 jaar later hertrouw ik met een schat van een man. Tijdens onze huwelijksreis ontvoert mijn expartner mijn jongste zoon van 3 uit mijn huis met medeweten van de politie en een jeugdinstantie, veilig thuis. Bij thuiskomst blijkt dat hij aangifte heeft gedaan van mishandeling van mij jegens mn kinderen. Hij heeft zelfs die dag mijn oudste zoon op school gebeld om te laten weten dat hij aangifte tegen zijn moeder had gedaan! Als bewijs heeft hij gefotoshopte foto s van mijn jongste zoon ingeleverd, gemaakt een dag voor mijn trouwen, waarin hij volledig afgetuigd te zien is. Echter is op de foto s en filmpjes van een dag later op het trouwen niets te zien natuurlijk. Ook is mijn jongste zoon de ochtend na mijn vermeende mishandeling gewoon op de peuterspeelzaal geweest, alwaar ook geen verwondingen geconstateerd.
    Mijn kind ben ik een dikke maand kwijt geweest. De instanties weigerde hem daar weg te halen, want dat zou te schadelijk zijn voor hem. Na een maand beslist de rechter dat hij terug moet. De schade die mijn ventje heeft opgelopen is onherstelbaar. Verlatingsangst en nachtmerries. Sindsdien ben ik slachtoffer van deze valse aangifte. Rechtzaak na rechtzaak. Omdat de vader de hoofdverblijfplaats van de kinderen wilde laten wisselen. Omdat ik getrouwd ben worden onze inkomens bij elkaar opgeteld en moet ik alles zelf betalen. Al 40.000 euro ben ik kwijt. Hij heeft een advocaat op toevoeging. Ik kan niet werken omdat ik in het onderwijs werk en dus met kinderen te maken heb. Mijn hele gezin is ontwricht. Ik ben urenlang verhoord door de politie. Alle jeugdinstanties over de vloer die je maar kan bedenken. Uitgebreid onderzocht door de raad van kinderbescherming. Mijn kinderen zijn verhoord! Iedereen komt tot de conclusie dat ik een goede en warme moeder ben en dat er nergens signalen zijn dat ik mijn kinderen zou mishandelen. Ik heb zelfs een persoonlijkheidsonderzoek laten doen. Omdat de vader overal maar roept dat ik sociopaat ben. Conclusie : ik ben een stabiele vrouw en geen stoornis te vinden. Complimenten gekregen dat ik mijn kindereren nog steeds om het weekend naar hun vader laat gaan en telkens hun belang voorop blijf zetten. Ondanks dat ze daar iedere keer door vader geconfronteerd worden met verhalen hoe slecht ik ben. Ze worden daar steeds opgenomen en verhoord in de hoop dat ze diskwalificerende uitspraken doen over mij. En toch doet de politie niets met deze valse aangifte. Deze is gewoon doorgestuurd naar de officier van justitie. En ik moet nu afwachten totdat het oordeel komt of ik vervolgd zal worden of dat er een sepot komt. Ondertussen zijn mijn kinderen onder toezicht gesteld van jeugdzorg omdat vader weigert met mij te communiceren en mee te werken met alle instanties. En ookal is bij iedereen duidelijk dat de aangifte vals is, er wordt mij gevraagd erin te berusten in het belang van mijn kinderen. Want ik moet er voor hen zijn en voor hen zorgen. En aangifte doen van een valse aangifte is kennelijk heel lastig te bewijzen. Dat mijn hele leven verwoest is, moet ik accepteren. De reputatie- imago- en prestige schade is niet te overzien. En dat omdat een rancuneus, jaloers en wraakzuchtig persoon het nodig vindt om mij kapot te maken. Ik ben ten einde raad en zit er ernstig aan te denken om de media maar in te schakelen met de wens om gerehabiliteerd te worden.

    • Ppppfff wat een verhaal. Ik hoop dat het inmiddels wat beter gaat aangezien je bericht van ruim een jaar geleden is. Ik ben opzoek naar degelijke hulp daar ik zelf na een vechtscheiding ook nu met ouderverstoting te maken heb. Gemeente, verschillende instanties, raad van kinderbescherming en ga zo maar door zijn betrokken maar na 2 jaar nog geen stap verder. NU weer nieuwe instantie en die draaien na 1 gesprek met mijn ex mij weer in twijfel. Ik zou onze dochter mishandelen( lichamelijk ) en geestelijk door volgens hun buitensporig te reageren naar onze dochter toe. IK heb vanaf het begin met alles netjes meegewerkt en gedaan wat ze vroegen ( mijn ex niet) . Terwijl het voor de vorige instantie duidelijk was waar het grootste deel van het probleem ligt (mijn ex) is het nu voor deze hulpverleners weer andersom. Ik word hier zo moe van en zie wat het met onze dochter doet. Ik wil en zou me niet steeds weer opnieuw moeten verdedigen en verantwoorden. Hoe stop ik dit en hoe kan ik, onze dochter en ook mijn ex de juiste hulp krijgen? ???? HELP

    • Ik snap ook helemaal niet hoe instanties kunnen vinden dat het goed is dat je de kinderen naar een vader brengt die zo met mensen omgaat en zo over hun enige stabiele factor spreekt

      • hoi ben een moeder van drie kinderen twee van mijn ex man. mijn ex man heeft er voor gezorgd dat ik moeder ben met omgangsregeling. ik ben bang van mijn ex man .
        heb goede band met kinderen maar ik word continu negatief afgeschilderd en beschuldigd dit al meer als tien jaar mijn jongste zoon begint nu in te zien wat vader kapot heeft gemaakt. hij wordt nu emotioneel en psychisch gekwetst. hulp vraag is groot . angst overheerst nu

    • Goedemorgen Molly, ik ben een boek aan het schrijven, helaas ken ik dit maar al te goed. Mijn kinderen nu al 3 jaar niet meer gezien of gesproken. Mijn dochter zit een een inrichting, compleet de weg kwijt. Snijd zichzelf, brand zichzelf, slaat haar oogkassen kapot, 9 zelfmoordpogingen en het houdt niet op. Zij isop zeer brute wijze verkracht, door vader? ik weet het niet ze mag geen aangifte van hem doen. Ze wordt zelfs nog bedreigd in de instelling waar ze zit terwijl alleen vader komt.
      Ons gevecht kwam nadat meneer mij ook ernstig mishandeld heeft waardoor hij in de gevangenis kwam, dit heeft ernstige gevolgen gehad voor mij. Helaas zijn mijn kinderen 17 en 20 jaar en zal ik ze nooit meer zien…..ik wil graag met jou samen iets opzetten voor moeders in dit geval….laat iets van je horen.

    • Pfff.

      Je bent vast een hele mooie vrouw … die trekken vaak getraumatiseerde, gestoorde mannen aan.

      En een nieuwe liefde … dat trekken ze niet en gaan ze gewoon nooit accepteren.

      Mooie vrouwen. Be aware.

      Kijk vooral uit voor fake charmeurs.

      Harteloos. Levensgevaarlijk.

  9. Valse aangifte .Waarom word dat nauwelijks aangepakt .
    Ook als het bekend is kijken instanties weg .
    Veel mensen/kinderen worden de dupe van dat weg kijken .

    • Niet alleen aangifte’s maar ook meldingen.
      Een melding heeft vrijwel dezelfde gevolgen als een aangifte , met het verschil dat wanneer de melding een valse blijkt te zijn je degene die de melding heeft gedaan niet kan aanpakken.
      Vandaar word van die mogelijkheid ook gretig gebruik gemaakt , vaak op aanraden van derden.( en dat zijn vaak instantie’s )

      Vals is gewoon vals , en wanneer je iets valselijk is verweten geworden mag dat niet zonder verdere gevolgen blijven.

  10. Vrijdag is mijn gang naar de rechter,ook ik ben een moeder bij wie bovenstaande speelt,ik zie mijn oudste dochter op haar eigen verzoek nu al 4 jaar niet en haar zusje nu ook al bijna 2 jaar niet,alle punten van p.a.s herken ik en zie ik terug bij mijn dochters,mijn oudste dochter een intelligente meid die uiteindelijk tot 5 gymnasium kwam en toen ging ontsporen,nu is ze 18 en denkt ze dat ze me haat,jongste zus heeft nog wel een tijd contact gehouden met mij opa en oma maar ook zij kon het niet meer opbrengen om tegen de lastercampagne van vader en nieuwe partner plus de 3 nieuwe kinderen op te boksen
    Opa en Oma hebben altijd voor vader klaar gestaan en zijn nog heel lang met vader om blijven gaan(herken ik ook in het bovenstaande)mijn ouders hadden ook niet in de gaten hoe ex-man was,door al zijn streken,mij zwart maken op school,zeggen dat hij alleen de bevoegdheid heeft om beslissingen over de kinderen te nemen.
    En inderdaad oudste dochter heeft de zelfde trekken als vader,iemand nog tips?ik ga nu vragen om informatie aangezien ik al jaren niets over mijn kinderen te horen krijg!!!dus iemand nog tips voor de rechtszaak Vrijdag,ik kan alles gebruiken en bovendien vind ik het prettig om hier te lezen dat ik niet de enige ben,hoe erg ook,sterkte iedereen hier,ik hoop echt dat het voor mijn jongste net 15 niet te laat is maar sowieso is er al veel schade opgelopen door beiden,Dus Lotte,veel sterkte in je strijd!ik zet Vrijdag ook alles op alles !!!

    • Hoewel je vandaag al voor de rechter staat toch even een korte reactie, misschien heb je er toch nog iets aan. De verzorgende of gezaghebbende ouder heeft een wettelijke informatieplicht naar de andere ouder, de rechter kan dat expliciet opleggen. Helaas is het zo, weten wij uit eigen ervaring, dat de verzorgende ouder zich daar heel gemakkelijk aan kan onttrekken. Niemand die iets doet. Voor scholen geldt hetzelfde, die hebben ook de wettelijke plicht jou over je kinderen te informeren. Je hebt recht op dezelfde informatie als de verzorgende/gezaghebbende ouder, ook (ik moet zeggen, juist) als er geen enkel contact is tussen die ouder en het kind/de kinderen. Succes en heel veel sterkte vandaag!

  11. Ik ben bezig een ‘pilot’ te maken voor mijn eigen zaak. Heb mijn dochter al twee jaar niet gezien. Mocht hem bij de rechter niet zwartmaken, terwijl hij wel allerlei leugens en beschuldigingen had naar mij. Mijn ex stapt regelmatig naar de rechter om het eenhoofdig gezag te eisen op grond van zijn aantijgingen jegens mij. Ik heb tegen alle adviezen in wel een boekje over hem opengedaan bij de laatste zitting, het verweer had ik zelf geschreven met alles erin over zijn stoornis en de mishandeling die ik in mijn huwelijk heb moeten doorstaan. De zitting duurde nog geen kwartier en ik had mijn zin; Behoud van het gezag en een onderzoek. Bij de Raad zal ik ook alles neerleggen zoals het is en niet hoe het over moet komen. Ik heb niets meer te verliezen, mijn dochter wil mij niet eens meer zien. Wellicht lukt dit en is er jurisprudentie in dit soort zaken. Het is een gok, maar ik ga desnoods door tot het Europese Hof om mijn gelijk te halen met deze koers die ik nu vaar. En ik heb tot nu toe alles gewonnen bij de rechter. Alleen BJ heeft er een puinhoop van gemaakt en doodleuk het vonnis niet uitgevoerd mbt. de omgang. Met de Raad heb ik betere ervaringen, die kijken toch feitelijker. Wish me good luck!

  12. Wat een ontzettend goede uitleg en reactie hierboven !!!
    Het is mij ook overkomen. Ik ben niet gaan vechten (heeft ook geen zin) maar ben de weg naar binnen gegaan en heb mijn deel gedaan. De ander doet niks, dat is zeer zwaar onrecht in mijn leven en dat van mijn 3 dochters. Ik ben langzaamaan de situatie aan het accepteren en vind steeds meer rust. Ik heb onlangs een beetje contact met mijn oudste dochter van 22, rustig langzaam hopen en vertrouwen, rustig blijven, liefde geven, begrip tonen !

    • Spijt me,vind ik te makkelijk,achter over gaan leunen en wachten tot er een keer contact gezocht word,ik vind dat je de plicht hebt als ouder om te weten hoe het met je kind is,want veel kinderen krijgen een optater van een scheiding.Ik heb ook jaren moeten knokken ,zie bovenstaande stukje uit 2015 en morgen is het dan zo ver,morgen is de uitspraak van de rechter.En nog steeds zie ik ze niet en doet dat waanzinnig veel pijn.,maar wij als scheidende ouders hebben dat veroorzaakt dus knokken voor die kinderen!(En wat nou heeft geen zin,zoveel ervaring er mee?En mijn kinderen kunnen in ieder geval niet zeggen dat ik niet voor ze geknokt heb,(en nee niet in letterlijke zin!

  13. Vier stellingen die de dodelijke ziekte met de naam ‘familierecht’ weergeven:

    1) Op een gevoelig en omvangrijk terrein van menselijk leven komt macht (maar al te vaak; mijn toevoeging W) boven recht te staan (prof. P. Hoefnagels)
    2) Als de leugen het wint van de waarheid heeft het recht geen zin meer.
    3) Wanneer de angst van de rechter hem verhindert binnen aanvaardbare grenzen echt op zoek naar de waarheid en de daarbij passende oplossing te gaan, ontbeert zijn uitspraak sociaal en maatschappelijk draagvlak.
    4) Waar rechterlijke beslissingen tekort schieten begint de oorlog (Hugo de Groot)

    Het probleem wordt m.i. maar al te vaak vanuit de verkeerde invalshoek benadert. Er wordt alleen geredeneerd vanuit de toverspreuk ‘het belang van het kind’ en die toverspreuk rechtvaardigt het scrupuleus ten gronde richt van een van de ouders. Want dan is er ‘rust voor het kind’. Maar die rust van nu, is de hel van morgen. Waarom? Omdat het kind ooit ermee geconfronteerd zal worden dat voor ‘zijn rust’ een van zijn ouders ten gronde is gericht.

    Men zou het moeten aandurven die invalshoek eens te verlaten en de zaak te benaderen vanuit de invalshoek ‘wat is in relatie tot de kinderen het beste voor beide ouders’. De rechtvaardiging voor die benadering is te vinden in stelling 5) Het belang van het kind is gediend met het welzijn van zijn beide ouders.

    Om het antwoord op de vraag van zorgverdeling of omgangsregeling langs deze invalshoek te krijgen moet er eerst zicht komen op de persoonlijkheidsstructuur van de ouders en wat hen werkelijk beweegt in hun soms verbeten strijd om het kind. Dat kan de rechter niet zelf, maar daar zijn deskundigen voor. Tegelijkertijd moeten ook draagkracht en draaglast van het kind in kaart worden gebracht. Ook daar zijn deskundigen voor. Er moet gekozen worden voor stevige deskundigen die het onderzoek in een formeel juridische setting goed beheersen.

    Een effectieve aanpak zou dan hierin kunnen bestaan dat bij het eerste geschil over de verdeling van de zorg voor de kinderen (of bij eenhoofdig gezag een omgangsregeling voor de niet verzorgende ouder) de rechter die van de zaak kennis neemt direct een formeel deskundigenbericht gelast waarin deze drie vraagpunten aan de orde komen. Er worden drie deskundigen benoemt: één deskundige voor het kind en voor ieder van de ouders ook een ‘eigen’ deskundige. Iedere deskundige stelt een verslag op van zijn eigen bevindingen en pas dan bespreken deze drie deskundigen in collegiaal verband de uitkomsten van hun bevindingen en brengen zij zo één deskundigenbericht uit aan de rechter waarin ook mogen zijn opgenomen aanbevelingen over de wijze waarop de ouders het beste geholpen kunnen worden om vanuit gezamenlijke verantwoording voor het kind te (blijven, of weer te gaan) handelen. Waarom drie deskundigen en deze taakverdeling? Eenvoudig om ‘besmetting’ van het onderzoek naar de verschillende actoren (ouders en kind) te voorkomen.

    Het deskundigenbericht levert niet alleen voor de rechter bruikbare tools op om bij de behandeling van de zaak ter zitting het gesprek met de ouders aan te gaan, het biedt de rechter ook in een vroeg stadium zicht op draagkracht en draaglast van het betrokken kind. Mocht dan toch nog een raadsonderzoek nodig blijken, dan ligt ook daar al een stevige basis voor waar de raadsonderzoekers niet omheen zullen kunnen.

    Waar het op neerkomt, is dat in een zo vroeg mogelijk stadium de pijn van een stevig onderzoek naar ouders en kind(eren) wordt genomen. De vruchten die dat oplevert maken die pijn meer dan goed. Bovendien zullen vechtende ouders zich realiseren dat het van twee één is: of er samen goed uit zien te komen, of al in een heel vroeg stadium met de psychische billen bloot. De integere ouder zal daar niets op tegen hebben, maar de niet integere ouder des te meer. De rechter zal er niet voor terug mogen schrikken vergaande gevolgen aan de houding van een weigerachtige of het onderzoek frustrerende ouder te verbinden. Daarvan afzien ‘omdat dit niet in het belang van het kind is’, is een drogreden: men weet immers nog niet waar het belang van het kind het meest mee gediend is. Daar was nou toch net het onderzoek voor?

    Bied het recht een juridische grondslag voor deze aanpak? Jazeker! Hoge Raad 17 januari 2014 ECLI:NL:HR:2014:91 overweging 3.5: de rechter moet zich zoveel mogelijk in te spannen om het recht op ‘family life’ tussen ouders en hun kinderen mogelijk te maken (vgl. EHRM 17 april 2012, zaak 805/09). Daar heeft de rechter een heel scala aan middelen voor en daartoe behoort ook het deskundigenbericht in een vroeg stadium.

    Rechterlijke beslissingen hoeven dus niet tekort te schieten en dus hoeft er geen oorlog te beginnen. Want de leugen wordt ingehaald door objectiveerbare waarheid en dus behoudt het recht zijn zin.

    • Ik pleit voor een onderzoek dat is wat ik altijd al vroeg. Er is een reden en de rechters kunnen dit verhelpen. Laat kinderen niet de dupe zijn. Er is altijd meer aan de hand in het verleden geweest voordat mensen uit elkaar gingen. Ik werd jarenlang mishandeld en de dokter ziet de gevolgen van de mishandelingen seksueel, lichamelijk en geestelijk. Maar nog niemand doordat iemand gezag heeft zelfs al heeft de moeder niet getekend en het bewijs is er kijken ze weg. Dit rechtssysteem is oud en verkeerd ze draaien om alles heen. Maar goed dat het steeds meer in de media komt. Mijn ex verteld met zijn advocaat leugen op leugen en niks sluit aan en wint en wint en wint. Naar de waarheid die steeds bovenwater komt ze willen niet luisteren of ernaar kijken zelfs de kinderbescherming niet. Ze schuilen achter de wet dat vaders alleen beschermd omdat de vrouwen toen die tijd alle rechten hadden. Maar denken ze echt na want elke situatie is anders.

  14. Een schok door mij heen… Ik zat in omgekeerde situatie. Vader kreeg het gerecht en alle sociale hulpverleners aan zijn kant inclusief mijn bloedeigen ouders. En met lede ogen moet ik ook al is het nu rechtgezet na zoveel jaar nog steeds de gevolgen dragen emotioneel en financieel. Maar het ergste is dat ook mijn dochter goedop weg is een sociopaat te worden

    • Vaders en moeders die dit meemaken hebben inderdaad ‘levenslang’. Maar het ergste is dat de kinderen ook de rest van hun leven de ernstige gevolgen ondervinden en helaas gaat het (vaak) weer door op de volgende generatie. Veel sterkte!

Laat een reactie achter aan Désirée Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.