De Koepel Breda
Maandag 13 februari staat in zijn geheugen gegrift. Frans wordt die dag tijdens een schooluitje van zijn zoontje opgepakt door de politie. Voor de ogen van andere ouders, leerkrachten en klasgenootjes wordt hij in een politie auto afgevoerd. In het openbaar, op klaarlichte dag. Zijn ex heeft hem ervan beschuldigd dat hij haar tijdens hun relatie jarenlang zou hebben bedreigd, mishandeld, seksueel misbruikt en zelfs verkracht.
Nu, elf jaar later, staat vast dat de aangiften van de ex evident vals waren en dat politie en justitie fout op fout stapelden. Frans had nooit gearresteerd mogen worden! Hoe heeft het toen dan tóch zover kunnen komen?
Het is kinderlijk eenvoudig om een valse aangifte te doen, vooral voor een vrouw. Politierechercheurs kunnen een valse aangifte namelijk nauwelijks van een echte onderscheiden. Niet beter dan jij of ik. Dat is slecht nieuws, want rondom conflictscheidingen wordt nogal eens een valse aangifte gedaan. Meestal bedoeld om de ex-partner als ouder buiten spel te zetten. Het gaat vaak om ernstige beschuldigingen, zoals stalken, bedreiging, (kinder)mishandeling en/of seksueel misbruik. Het is dan ook onbegrijpelijk dat de politie de benodigde training en vaardigheden mist en zo amateuristisch te werk blijft gaan, juist omdat de gevolgen voor de onterecht beschuldigde zeer ingrijpend zijn.
Meekijken in het politiedossier
In een vorig blog over valse aangiften schreef ik hoe gemakkelijk de politie meeging in de leugens van de ex van Frans. In een mum van tijd belandde de politie in een tunnelvisie met nog maar één doel voor ogen: de ontmaskering van die vieze immorele zedendelinquent. Gelijktijdig werd het ‘slachtoffer’ met raad en daad bijgestaan. Dat hoort bij de ‘service’ vinden sommige (te) gedreven dienders. In het geval van de ex van Frans ging dat heel ver.
Hoe ver die extra service ging weten we onder andere uit het politiejournaal. Een soort ‘intern dagboek’ waarin de betrokken politiemensen vermelden wat nog moet gebeuren, korte verslagjes schrijven en elkaar bijpraten. Dit journaal hebben we opgevraagd via de Wob (Wet openbaarheid van bestuur), net als verschillende andere documenten van de politie en het Openbaar Ministerie overigens. Het geeft een uniek kijkje achter de schermen en laat zien hoe de politie destijds te werk ging tijdens het ‘opsporingsonderzoek’. Lees en huiver!
Fanatieke agent gelooft in de zaak
De ex van Frans doet in september (2005) aangifte van mishandeling. Zij en Frans zijn dan al een paar maanden uit elkaar, met als reden dat Frans haar vreemdgaan had ontdekt. De ex vertelt de politie echter dat ze voor huislijk geweld is gevlucht, maar de kinderen bij Frans moest achterlaten. Ze is bang dat ook hen iets overkomt als ze daar niet snel worden weggehaald! De aangifte heeft niet het gewenste effect; de politie kan er niets mee, haar verhaal rammelt aan alle kanten en er zijn geen getuigen…
Daar weet de ex wel raad mee en gaat ‘nu ineens’ aan vriendinnen, kennissen en buren vertellen over jarenlange mishandelingen door Frans. Ze durfde er eerder nooit over te praten, zegt ze. Plotseling is alle schroom helemaal verdwenen want ze vertelt iedereen ook dat Frans haar regelmatig zou hebben gedwongen tot allerlei seksuele handelingen, die hij fotografeerde of filmde.
Politie manipuleert getuigen
Nu heeft ze meer succes, want de ex treft een fanatieke agent. Deze ‘stoere bink’, die in zijn vrije tijd psychologie studeert, neemt de ex direct onder zijn hoede. Hij neemt haar kopzorgen zo serieus, gelooft klakkeloos de bizarre leugens over Frans en zegt dat de dader zijn straf niet mag ontlopen. Kennelijk wil hij indruk maken op dit zielige vermeende slachtoffer en gaat ambitieus aan de slag, maar niet met waarheidsvinding. Hij houdt voorgesprekjes met de door de ex aangedragen getuigen en beoordeelt of hun verklaringen interessant genoeg zijn. Als zij het verhaal van de ex niet bevestigen worden ze afgevoerd als getuige óf door de agent onder druk gezet om hun verklaring aan te passen.
Niet veel later moet deze ijverige speurder de zaak – tot zijn spijt – overdragen aan de zedenafdeling. Maar niet voordat hij zijn ‘klus’ rondom de getuigen heeft afgerond. Uiteindelijk zal hij een even twijfelachtige als cruciale rol spelen in het verdere verloop van deze zaak. Daarover later meer.
Een van de leidinggevende uit die tijd, verklaart jaren later tijdens een intern onderzoek over deze fanatieke agent: ‘De heer (naam agent) is gedreven in het oppakken van een zaak. Hij is niet voor niets later psychologie gaan studeren. Of dit in het belang van een zaak is, kun je je afvragen. Vandaar dat hij destijds bij de centralisatie niet mee kon doen bij de selectie voor de zedengroep. Hij kwam niet in aanmerking voor een functie bij de zedengroep. Hij was te gedreven, doorgeschoten. Dat heb ik van een collega die voor mij op zedenzaken zat. Als de heer (naam agent) iets gevraagd zou hebben aan mevrouw (naam ex van Frans), dan is dat niet slim. Als het over zeden gaat, dan moet hij stoppen, dat is onze stelling.’
De zaak gaat over naar de zedenafdeling en daar pakken we het op in het journaal*) Volgens het protocol voor zedenaangiften moet met een nieuwe aangeefster eerst een intakegesprek worden gehouden. Haar wordt uitgelegd wat ze kan verwachten van een zedenaangifte en daarna krijgt ze een paar dagen bedenktijd om te beslissen of ze al dan niet aangifte wil doen. De ervaren en gecertificeerde zedenrechercheurs (zo betitelen ze zichzelf steeds in de processen-verbaal) waar de ex terecht komt, doen het echter op hun eigen manier.
*)Door het korps zijn helaas ook voor ons, veel passages ‘om redenen van privacy’ zwart gemaakt
Chaotische aangifte
In de afgelopen twee maanden is het verhaal van de ex enorm uitgedijd; van een paar mishandelingen bij de eerste aangifte, zou ze nu 23 jaar lang, vanaf het begin van de relatie zijn mishandeld, geïntimideerd, gemanipuleerd, seksueel misbruikt en de laatste jaren ook regelmatig verkracht.
Op 28 november 2005 zou daarvan de aangifte worden opgenomen. Maar zoals blijkt uit het journaal lukt het de twee ervaren en gecertificeerde zedenrechercheurs niet om enige structuur te krijgen in de chaotische stortvloed van woorden van de ex. Zij wordt naar huis gestuurd om alles eerst maar eens rustig op papier te zetten en de mislukte aangifte krijgt ineens het label intakegesprek. Een nieuwe afspraak voor de aangifte staat nu gepland voor 6 december.
Interessant is nog de passage op pagina 2 van het journaal onder ‘Overname gehele zaak (28 november)’. Over de psychologe die daar wordt genoemd (de ex is bij haar onder behandeling) weten we dat onze fanatieke agent een indringend gesprek met haar had. Hij zette haar onder druk om een zeer belastende verklaring over Frans af te geven. Die verklaring zal uiteindelijk een belangrijke rol spelen bij de arrestatie. Nogmaals, de ex was onder behandeling bij de psychologe, niet Frans! De psychologe is voor die verklaring later tuchtrechtelijk voor berispt.
Het wordt nog bonter
Op de volgende pagina’s in het journaal lezen we dat onze fanatieke agent op 5 december een ‘afsluitend gesprek’ heeft met de ex. Bijzonder, want de beste man had toen al niets meer met de zaak te maken. De ex vertrouwt hem toe dat ze ernstig twijfelt of ze de zware aangifte van seksueel misbruik en verkrachting wel moet doen. Tegen alle regels in haalt hij haar over om wel aangifte te doen. Wat hij niet weet is dat de afspraak voor die aangifte al lang gepland staat, en wel voor de volgende dag 6 december!
De ex zegt niets en komt de volgende dag niet opdagen. ‘Sorry, vergeten’ zegt ze. Bij de ervaren en gecertificeerde zedenrechercheurs hadden nu alle alarmbellen moeten gaan rinkelen. Maar nee, ze willen haar niet belasten met moeilijke vragen en maken gewoon weer een nieuwe afspraak.
Op 14 december is het dan toch zover; de zedenaangifte wordt opgenomen. Daarnaast moet er, zoals uit het journaal blijkt, nog allerlei bewijs worden verzameld. Vreemd genoeg doet de politie dat niet zelf, maar laat dat over aan het ‘slachtoffer’, de ex. Zij gaat op pad om een rapportage op te vragen bij de huisarts en bij de maatschappelijk werkster (IMW).
Politie pakt potentiële (familie)moordenaar niet op…
Je zou denken dat de politie Frans nu direct oppakt. Alleen al de laatste aangifte en de (zeer) belastende verklaring van de psychologe die Frans een potentiële moordenaar noemt, geven daar alle aanleiding toe: hij zou een gevaar zijn voor zijn ex, de kinderen en zichzelf! De psychologe schrijft over Frans: ‘… Niet zelden leidt dit tot een verwoesting van de bron van boosheid (vrouw en kinderen), ten einde alle vernedering uit te wissen om vervolgens met een suïcide een einde te maken aan het eigen geweten en het ondraaglijke lijden (alleen zijn, verlaten zijn, niet durven door te leven). Ingeschat wordt dat er daadwerkelijk gevaar is ten aanzien van cliënte.’
…en de ex heeft ook geen haast
Er gebeurt helemaal niets, want ineens blijkt dat de ex na de arrestatie nergens heen kan met de kinderen. Ze woont in bij haar moeder en diens zieke vriend en in de krappe bovenwoning is absoluut geen plaats voor twee jonge en drukke kinderen. In allerijl gaat de chef van de zedenafdeling hoogstpersoonlijk aan de slag en belt met de woningbouwvereniging. Die hebben geen haast, want de ex heeft zelf – gek genoeg – nog helemaal niets ondernomen om een huis te krijgen. Ook met de urgentieverklaring die ze al eerder van de politie kreeg, heeft ze niets gedaan. Hier had de politie natuurlijk ook grote vraagtekens bij moeten plaatsen. Maar weer wordt er geen enkele kritische vraag gesteld en krijgt de ex alle hulp en ondersteuning om nu snel een huis te vinden.
Een-tweetje met de advocaat
Intussen worden er nog wat getuigen gehoord en verklaringen verzameld. Met de advocaat van de ex wordt het op een akkoordje gegooid; ze kan de gerechtelijke procedure voor uitbreiding van de bezoekregeling (een ouderschapsplan bestond toen nog niet) net zo goed stopzetten. Na de arrestatie van Frans is het probleem opgelost, want dan gaan de kinderen toch definitief naar hun moeder.
Terwijl de politie voorbereidingen treft voor de aanhouding, maakt de ex – in afwachting van de kinderen – haar nieuwe huisje gezellig. Begin februari is iedereen er dan echt helemaal klaar voor: maandag 13 februari is D-day!
Ze staan erbij en kijken ernaar!
En zo kan het gebeuren dat een onschuldige vader met grof geschut van zijn kinderen wordt ontdaan en in het openbaar als crimineel wordt neergezet. Het Openbaar Ministerie dat leiding zou moeten geven aan het opsporingsonderzoek van de politie en hier eindverantwoordelijk voor is, was overigens in geen velden of wegen te bekennen. Dus dankzij de toegewijde ‘hulp en ondersteuning’ van de politie aan een valse aangeefster en een falend Openbaar Ministerie is van twee jonge kinderen hun vader afgenomen. Een trauma waardoor deze kinderen voor de rest van hun leven ernstig zijn beschadigd.
En dit overkomt duizenden kinderen per jaar. Kinderen die na een scheiding – ongewild – het contact verliezen met een van de ouders. Met dank voor alle ‘hulp en ondersteuning’ van politie,openbaar ministerie, hulpverlenende instanties en in het bijzonder het toegewijde familierecht in Nederland. Allemaal staan ze erbij en kijken ernaar!
Meer info:
Wet openbaarheid van bestuur
Gerelateerde berichten:
–Vrouwen die ex beschuldigen worden zelden vervolgd
–Valse aangifte van misbruik als wapen in scheidingsstrijd
–Politie schat aangifte rondom vechtscheiding vaak verkeerd in
Bronnen:
-Artikel ‘Rechercheurs niet goed in onderscheid echte en valse zedenaangifte’
–Valse Zeden – Chris Veraart
Ik zal later nog uitgebreid mijn hele verhaal hier vertellen, maar ik ben dus ook vals beschuldigd, en ik herken veel van de misere op dit forum.
Mijn zaak is inmiddels geseponeerd wegens gebrek aan bewijs, maar ik laat het er niet bij zitten, en ik ben een artikel 12 procedure begonnen in de hoop dat een onafhankelijke rechter de zaak alsnog beoordeelt.
Ik werd getriggerd door een zinnetje in dit topic :
” Hoe ver die extra service ging weten we onder andere uit het politiejournaal. Een soort ‘intern dagboek’ waarin de betrokken politiemensen vermelden wat nog moet gebeuren, korte verslagjes schrijven en elkaar bijpraten. Dit journaal hebben we opgevraagd via de Wob (Wet openbaarheid van bestuur), net als verschillende andere documenten van de politie en het Openbaar Ministerie overigens. Het geeft een uniek kijkje achter de schermen en laat zien hoe de politie destijds te werk ging tijdens het ‘opsporingsonderzoek’.”
Ik heb , na heel heel lang aandringen, inzage gekregen in het politiedossier via het OM. Daarin zat ook een zogenaamd ” proces verbaal van bevindingen” van de politie. Maar dat is denk ik iets anders dan het genoemde ” politie journaal” ? ??
Mijn vragen gaan over die WOB :
Ik zou heel erg geinteresseerd zijn in zo’n “politie journaal” als dat een soort ” intern dagboek is”. Al was het maar om inzichtelijk te krijgen hoe mijn zaak in hemelsnaam zo heeft kunnen escaleren.
Hoe kan ik , via de Wob, dat politiejournaal opvragen ? Als iemand mij daarmee op weg kan helpen, heel graag ? Kan dat bijvoorbeeld ook nadat de zaak is geseponeerd ? Als zo’n intern dagboek ook bestaat bij het OM ben ik daar ook heel benieuwd naar. Omdat de zaak is geseponeerd ben ik voor het OM geen verdachte meer, en heb ik dus ook geen inzagerecht meer, maar is er via de WOB alsnog de mogelijkheid om documenten boven water te halen ?
Beste moedeloze vader, Graag informeer ik je over hoe je het politiejournaal kunt opvragen. Ten eerste moet je bij het politiekorps zijn die de (valse) aangiften heeft opgenomen, niet bij het OM. Overigens heb je bij het OM wel recht op inzage in het (straf)dossier, ook als je zaak is geseponeerd. Houd er rekening mee dat stukken die werkelijk relevant zijn, er vooraf uit worden gehaald (over waarheidsvinding gesproken)…
Voor het ‘journaal’ (officieel heet het Proces Verbaal Journaal, maar dat kan bij een ander korps zo maar anders zijn, het is gekoppeld aan het zaaknummer) moet je een schriftelijk verzoek indienen bij de Unit Veiligheid en Integriteit en/of bij de privacy functionaris. Eventueel vooraf naar de naam van deze functionaris informeren. Geef duidelijk aan dat je dat verzoek doet op basis van de Wet Openbaarheid Bestuur. Het korps is gehouden aan een termijn waarbinnen ze je moeten informeren. Overigens heb je recht op inzage in alle stukken bij de politie die betrekking hebben op jou/jouw (geseponeerde) zaak. Laat je niet afschepen; je hebt er wettelijk recht op. Veel succes en sterkte, hartelijke groet Monique
Update : Ik heb een WOB verzoek gedaan bij de politie en als reactie kreeg ik terug dat de “WPG als lex specialis derogeert aan het WOB”. Blijkbaar valt inzage in het politiejournaal niet (meer ?) onder de Wet Openbaarheid Bestuur, maar onder de Wet Politiegegevens. Men zei nog wat extra weekjes nodig te hebben om de stukken te verzamelen, en dan wordt een en ander blijkbaar nog “beoordeeld en getoetst” , en dan krijg ik inzage volgens de WPG.
In ieder geval ben ik een stukje op weg geholpen. Ben alleen benieuwd hoe dat proces van “toetsen” verloopt en of dat “toetsen” geen censureren is.
Is er een onafhankelijk bureau die niet omgekocht kan worden en gemachtigd is overheid enz. aan te kunnen pakken voor zaken die het daglicht niet kunnen en mogen zien?
Als dit niet bestaat ; Dan heeft het geen zin om zaken zoals hierboven op te lossen. Ook moet gezien de slachtoffers die niet zo veel financiën hebben om advocaten enz. te betalen. Moet zo’n instelling door andere bronnen gefinancierd worden, bijvoorbeeld door reclame TV enz.
Daar hebben we het rechtssysteem voor…
De vrouw heeft nog steeds de macht omtrent de kinderen Je kan het eigenlijk niet geloven dat het zo kan gaan ,tot het moment dat je het zelf meemaakt .ex van mijn zoon had al een paar aangiften gedaan van bedreiging en zij was bang dat er iets kon gebeuren met de kids. Op woensdag ex weer aangiften gedaan en 2 dagen later appt ze dat mijn zoon zijn dochter vrijdags mocht ophalen
Die bewuste vrijdag ging hij naar ex en nog voordat hij weer thuis was belde ex mij of ik haar terug kon brengen mijn zoon zei nee vanavond pas zoals afgesproken .
’s Middags 8 a 10 agenten in huis, dochter werd mee genomen door vrouwelijke agent en mijn zoon gearresteerd en geboeid mee naar bureau wegens ontvoering van zijn dochter. Gelukkig had hij het mail contact met bevestiging van ex en de zaak werd geseponeerd wegens geen bewijs. Zij blijft valse aangiften doen en ik hou mijn hart vast zij krijgt een apparaatje dat zij indruk als zij lastig gevallen wordt. Ik heb tegen zoon gezegd dat hij ieder dag alles moet opschrijven waar hij heen gaat of is geweest. Door beroert die hij heeft gehad vorig jaar – hij was net 30 jaar geworden – weet hij soms de volgende dag niets meer en als zij gaat drukken en er is niets aan de hand zie ik hem weer in de gevangenis belanden… Een bezorgde moeder
Ik vind het zo zonde dat stellen die al zó lang bij elkaar zijn elkaar zo zwart proberen te maken.. Je hebt samen kinderen en je bent getrouwd geweest! Kom op zeg! Waarom wil je dat je kinderen zonder hun vader door moeten? Zij hebben hier niet voor gekozen en willen waarschijnlijk al helemaal niet zonder een van de ouders. Ik kan er niet bij met mijn hoofd dat je elkaar zo kan kwetsen als je ooit eens van elkaar hield. Toch zie ik het vaak genoeg voorbij komen is mijn kliniek.
In mijn optiek ontbreekt elke legitimiteit van de afgegeven beschikkingen in het familierecht. Deze beschikkingen kunnen niet bestaan aangezien in het familierecht niet gedaan wordt aan waarheidsvinding en zonder waarheid en feiten kan recht niet bestaan.
Waar hier sprake van lijkt te zijn, is usurpatie. Afgegeven beschikkingen zijn illegaal omdat de basis ontbreekt waarop recht gestoeld behoort te zijn. De macht welke familierechters toekennen aan een ouder (doorgaans de vrouw) is op een niet juiste wijze verkregen en kan aldus in het verlengde ook niet bestaan.
De inmiddels ingediende moties, feiten, enz enz. geven meer dan voldoende bewijslast dat het familierecht wist dat dit niet kon maar toch hun handelswijze bleef continueren: aldus beschikken zonder dat er een waarheid aan ten grondslag behoefde te liggen. Of de familierechters daarmee usurpators zijn hangt er van af of bij hun aanstelling reeds de opdracht meegegeven werd om niet naar waarheid en feiten te beschikken. Was de opdracht gewoon om wel naar waarheid en feiten recht te doen terwijl dat onmiskenbaar niet is geschiedt dan is hun macht op onjuiste wijze ingezet en gebruikt….en heet dat domweg usurpatie. Een ernstige zaak van het op onjuiste wijze gebruiken (misbruiken?) van bevoegdheden.
Burgers nemen maar klakkeloos aan dat beschikkingen uitgevoerd moeten worden. Maar waarom dan? Is de basis wel goed? Als ik zeg dat u in de plomp moet springen doet u dat dan? En…..persoonlijk spring ik nog liever in de plomp dan dat één of andere onbenul zonder kennis van zaken met een natte vinger beslist dat ik mijn kinderen niet zou mogen zien. Zijn ze nou helemaal hartstikke gek geworden?!!
Als een rechter beslist dat u uw kinderen niet mag zien ( gewoon omdat dat kan zonder dat u iets verkeerds heeft gedaan) lijkt u dat normaal??? Nee, dat is zeker niet normaal en al helemaal niet omdat er geen waarheid en feiten worden toegepast. Er hangt aan het familierecht een zeer nare en vreemde geur.
En wat is de reden dat het familierecht een vrouwenbolwerk is? Is het de machthebbers in hun bol geslagen om geen normale afspiegeling 50/50 naar sekse te willen…….of dacht de machthebber dat ze uit emancipatie redenen maar een nieuwe tak van recht moesten oprichten om daar al het vrouwvolk in te pompen zodoende hun eigen target qua vrouwenpercentage mee te kunnen behalen? ….en geef het beestje een naam: familierecht.
De dames en heren welke de macht willen en menen te bezitten hebben in mijn optiek heel veel uit te leggen. Maar ik vrees dat op vragen – ongeacht wie de vragen stelt – geen antwoord komt, domweg omdat men weet dat het goede antwoord rampzalig is voor de benoemde heersers. Heersers die ons zouden moeten beschermen van de betaalde belastingen, maar naar het zich aldoor laat aanzien er zelf met menig kas vandoor gaan.
Foei, Foei, Foei. Wat zijn we in Nederland ver afgegleden richting bananenrepubliek. Jammer, jammer, jammer.
Het is de toon die de muziek maakt !!
De toon van de “ten laste legging” is die van 2 valse aangiften en 2 valse getuigenverklaringen, deze zijn echter alle 4 met bewijs te weerleggen.. De officier van Justitie maakt deze op aan de hand van “bewijsmateriaal” en de gelogen aangiften en verklaringen komen in het geheel niet terug in de ten laste legging. Als men dan verweer inbrengt waar de griffie het inboekt onder een verkeerd dossiernummer ( 1e aangifte die ingetrokken word ) word men dus geheel zonder verweer veroordeeld en als je dan in hoger beroep gaat doet de Advocaat Generaal nog eens extra haar best om je toch te veroordelen zeker als er nog 2x verweer met het ingetrokken stuk bij het oud papier beland..
2 jaar na de scheiding ( feb 2015 ) pas ontdekt dat ex heel ons samenzijn heeft “gespaard” en dat is vergeten te delen bij de echtscheiding, zij deed zich voor als permanent depressief maar was dus achteraf voortdurend bang dat ik het zou ontdekken. Na voor het eerst bankzaken te controleren ontdek ik haar financiële wanbeleid ( zullen we het maar noemen ). Op het moment dat ik kenbaar maak er een civiele procedure over op te starten gaat het fout..
Op 5 maart 2015 zit ze bij de politie om aangifte “belaging” te bespreken, en doet op 15 april aangifte dat ik haar lastig val vanaf half 2014 met email en dat ik haar bedreig.. echter de 1e en enige mail die ze inbrengt als bewijs in de “ten laste legging” is van vlak voor 5 maart 2015 en dan nog de helft want het feit dat ze vanaf 1991 bij de psychiater loopt laat ze weg !! Ik was lastig bij echtscheiding waar zij 15x !! de voorwaarden heeft gewijzigd en de scheidingsplanner heeft bedreigd met financiële sancties als deze niet op zou schieten, ik werkte tegen bij verkoop huis… ik zet de kinderen tegen haar op… dat alles krijg je pas een jaar na aangifte te lezen, eerst word je boos en ook dat werkt tegen je dan moet je achter de feiten aan gaan rennen.. helaas een verloren race..
Als je tegen aangifte wilt doen roept de politie, die het meer dan zat is, zoek je vechtscheiding maar bij het OM uit… ben 5x weggestuurd omdat ik een aangifte wilde doen artikel 188… kreeg niet eens de kans..
Mw. de B. bedankt voor al je streken en diefstal uit de gezinspot…
Met vriendelijke groet en veel sterkte aan een ieder, mijn ervaring inmiddels is dat diegene die aangifte doet eerst maar eens gescreend moet worden, als dan blijkt dat ze vanaf 1991 al bij de psychiater komt moet er toch een lampje gaan branden… Net Alphen weer in het nieuws toevallig.. medisch dossier lekker geheim blijven houden dus…
Aad Boudewijn
1 van de personen die ook een getuigenverklaring inbrengt in de persoon van dhr.S. doet later nog een duit in het zakje door ook aangifte ( 4 mei 2016 ) te doen van bedreiging en laat wat leugens op papier zetten waar zelfs de politie twijfels bij heeft en belt al voor mijn “verdachtenverhoor” met getuigen of het verhaal op waarheid berust… En u snapt het.. hij liegt…
Mvg Aad Boudewijn
Beste Monique en Frans,
dank voor jullie inzet in deze problematiek. Het relaas over jullie kwestie is een kopie van hetgeen mij overkwam met de kerstdagen 1999 en zich voortsleept tot op heden. Ik vraag mij zelfs af of deze kwesties niet zijn verwisseld of de betrokken “ervaren en gecertificeerde zedenrechercheurs de hoofdrol spelers zijn geweest in een bizarre klucht waar de heer Demmink de regie van had.
Ik kan mij niet inbeelden dat dienaren van Vrouwe Justitia zo dom, incompetent en uiteindelijk zo eigenwijs en (totaal onnodig) angstig zijn (zij kunnen immers vanwege de Pikmeer Arresten en de gevolgen van de verplichting om “De eer van de stand der functionarissen hoog te houden”) dat zij weigeren om hun dwaling in te zien en te herstellen. Ik ben tot deze gedachte gekomen nadat 2 Rotterdamse rechercheurs mijn onderhavige kwestie op onvolkomenheden onderzochten en mij in vertrouwen mededeelden dat er door de zedenrechercheurs en de hulp off. van justitie die de zaak deden, na de klachtenprocedure (in opdracht van Opstelten), hard is gelachen en dat Demmink waar ik een verklarend gesprek mee had, vertelde dat hij wel wist hoe mijn kwestie zou aflopen; onder in het laatje!
Enkele hoogste dienaren van Vrouwe Justitia zijn vanwege hun persoonlijke (laten we maar zeggen) afwijkingen, chantabel aan elkaar geworden, spelen elkaar de bal toe en oefenen een dictatoriale, alles overheersende macht over het totale Rechtsbedrijf uit. Dit met dank aan de zwijgende volksvertegenwoordigers die wel gek zullen zijn om de werkelijke bestuurders van Nederland tegen de haren in te strijken. Immers; de volksvertegenwoordigers willen geen moeilijkheden met onderzoeken door de boven de wet staande Fred Teeven (hij heeft verschillende malen politici, journalisten en anderen bedreigd als zij schandalen over hoge justitie functionarissen in openbaarheid wilden brengen) Vandaar kunnen en mogen de regerende partij bestuurders en hun aanhang zich permitteren om naar hartenlust te graaien, liegen, stelen, bewijs te vervalsen of zoek te maken! En vandaar maken zij zich zorgen om de politieke macht te verliezen aan een (tijdelijk rechtvaardige) nieuwe regeer elite, die de misdaden, voortvloeiende uit persoonlijke afwijkingen en de vele miljarden kostende graaicultuur.(ik heb over 40 jaar 3300 multimiljoenen en miljarden kostende corruptie gevallen van de regerende kliek in dossier) misschien zou kunnen laten onderzoeken. (Mits zij eerlijk zijn en blijven)
En vandaar beste mede-slachtoffers en medestanders, is het zaak dat er een frisse wind door de politiek zwijgende en zakkenvullende regeer elite gaat waaien!
Stem daarom in geen geval op de historisch leidende partijen want zij zijn gekocht en betaald en worden gechanteerd door de Nederlandse elite die op kosten van de burgers, “De Eer van Hun Stand Hoog Dienen te Houden om niet verwikkeld te raken en ten onder te gaan in een enorm wereld schokkend schandaal!
Diefstal van het betreffende dossier: 40 Jaar Neerlands Burgers en Des Konings Zakkenvullers is moeilijk en, gezien de belangen van de (nog) regerende misdadigers, veilig en op drie plaatsen in deze wereld opgeslagen en bekend aan drie on-omkoopbare mensen en drie mede-slachtoffers van elders.
Stem daarom nooit op de volksvertegenwoordigers die de machthebbers zwijgend toestaan om “De Eer van hun Stand Hoog te Houden” door vele onnodige beschadigde mensen het recht op een normaal leven te onthouden en Vrouwe Justitia doorlopend te blijven verkrachten!
En de zwijgende volksvertegenwoordigers zijn allen die in het pluche zitten te zwijgen na kennis te hebben genomen van de talloze duizenden misstanden en misdaden die chantabele topfunctionarissen jegens Nederlandse burgers begaan!
Allen dus!!
AUB stem op de nieuwe, liefst niet linkse partijen om nog meer kinderdrama te bestrijden met frisse en (nog) niet gekochte en betaalde politici!
Sterkte en vriendelijke groet
Ad van Velsen
[email protected]
Zolang het de magistraten niet zelf raakt zullen en willen zij niet veranderen. De gemiddelde standaard mens kiest van nature voor de weg van de minste weerstand. Magistraten zijn aldus gemiddeld genomen geen bijzondere mensen met bijzondere kundigheid kun je daaruit concluderen.
Echter dicht de samenleving hen wel de waarde toe van iets bijzonders…..en worden zij beloond voor die bijzondere extra’s die zij zouden bezitten.
Geheel ten onrechte bewijzende o.a. het mijlendik dossier familierecht. Magistraten volgen gewoon de weg zoals zij het altijd hebben gedaan. De minste weerstand en voor henzelf het meest gemakkelijk. Ook voor hen geldt dat het blok om hen heen met dezelfde denkwijzen grotendeels hun te bewandelen weg bepaald. Naar anderen wordt niet geluisterd tenzij de tegenwicht te groot wordt of het hen machtspositie persoonlijk gaat raken. Want ook dan zullen zij om zelfbehoud de makkelijke weg bewandelen en dat betekent aldus….meelullen met de grootste groep. Als verduidelijking WW2. Het blok om de “grote” leider van Duitsland was dermate groot dat iedereen elkaar napraatte en bevestigde. Niemand binnen het blok wilde zien dat zij fout zaten en men sloot massaal de ogen voor alle wreedheden van het regime. Dat veranderde pas toen het regime begon te wankelen. Magistraten e.d. begonnen zich toen pas te roeren (weer uit eigen lijfsbehoud) om een klein beetje op te schuiven naar de goede kant.
Hetzelfde ziet men binnen het familierecht Nederland. Men zal niet veranderen als de weerstand klein is. Men walst als groot blok (inclusief Rechters wat ernstig schokkend is vanwege hun positie) zonder enig gevoel over anderen heen met vernietigende gevolgen. Of het recht doet doet er niet toe…..de groep bepaald de richting en seint elkaar bevestigend toe dat zij het goed doen. Hoe langer dit voortduurt hoe groter de schade.
De toegebrachte en aangerichte schade is enorm. Zoals Duitsland haar schade tientallen jaren na dato heeft moeten vergoeden (al was het wellicht slechts symbolisch) zo zal Nederland het toegebracht leed en schade moeten vergoeden. Hoe langer men daar mee wacht hoe groter de kans op wanorde en een wegzakkende grond onder de Staat.
Natuurlijk zal het “blok” zich hier tegen verzetten, rekken en strekken en wegen zoeken tot zelfbehoud en minst mogelijk te hoeven betalen schade. Sterker nog, velen zullen hun blok met hand en tand verdedigen omdat hun brein het niet aankan dat zij…..ja juist zij deelgenoot zijn van wreedheden. Een mens is daarin vaak voorspelbaar qua gedrag……gemiddeld genomen dan. Kuddedieren….
Het zou wat zijn als de kinderen van de Magistraten aan hun ouders gaan vragen waarom hun ouders zoveel leed veroorzaken en pogen te vergoeilijken. Het zou wat zijn als de kinderen van Magistraten plots niets meer met hun vader of moeder te maken willen hebben omdat ze gezien worden door hun kinderen als deelgenoot van het foute regime. Het zou wat zijn als het nieuwe regime zou bepalen dat de kinderen van de Magistraten hun niet meer mogen zien en verkondigen dat hun ouder een crimineel is, nooit naar hen omkeek. Ze beschuldigd worden door velen en vertrapt….gewoon omdat het kan. Zouden zij…die Magistraten….in staat zijn zich gemoedelijk te gedragen en in het belang van hun kind (lees: in het belang van het nieuw regime) zich te laten vertrappen en te laten vernederen? Zouden ze daar aankunnen of zouden zij zich van het leven beroven zoals de grote leider Duitsland. Wat zouden zij doen?
Kortom: hoe absurd is het hetgeen zij thans verlangen van anderen?
Ik vermoed dat velen binnen het huidig bolwerk de hersens niet bevatten om te zien met waar zij mee bezig zijn. Het zijn geen zellf nadenkende personen (al denken zij dikwijls zelf van wel) maar het zijn meelopers en meepraters met het grote blok…..ongeacht welk blok….als het maar het grootste en veiligste blok is voor hen gemakkelijk zelfbehoud.
Wie een ander op een voetstuk plaatst slaat zichzelf niet hoog aan. We zijn allen gelijk en zo komen we aan de grondwet. Machtslokken hebben die grondwet verkracht en er eigen interpretaties aan gegeven. Een regeltje er bij is makkelijker dan een grondwetswijziging en sneller realiseerbaar ( weg minste weerstand). Vandaar de brei regeltjes en kulkolder op kulkolder ook binnen het familierecht. Alle “belangrijke” Magistraten willen hun stempeltje drukken (pissen om hun geur te verspreiden) maar na zovele jaren ontbreekt nog ieder logisch verband en zien burgers door de bomen het bos niet meer…….sterker nog…..zelfs de Magistraten zien het licht niet meer. Vrouw Justitia is niet enkel blind maar inmiddels ook geestelijk verward van alle geknutselde breiwerken als aanvullingen op de grondwet.
In het verlengde van mijn geschrevene zou het optioneel zijn te bedenken hoe de kinderen van magistraten bereikt kunnen worden op gemoedelijke wijze. Dit zodat die kinderen beschermd kunnen worden tegen mogelijke giftige denkwijzen van magistraten (zijnde hun ouders) welke naar het zich laat aanzien maling hebben aan het gelijkheidsbeginsel, grondwet, verdragen enz.
Zoals de kans groot is dat criminelen hun gedachtegoed overdragen op hun kinderen, zo is ook de kans groot dat magistraten hun gedachtengoed overdragen aan hun kinderen. Deze kinderen lopen het risico op te groeien met gedachtengoed dat discriminatie naar sekse toelaatbaar is, verzorging slechts één der ouders toekomt, vaders voornamelijk enkel een plicht tot betalen hebben, valse aangiften onbelemmerd zonder gevolg gedaan kunnen worden en het normaal is dat familierechters niet aan waarheidsvinding behoeven te doen, enz enz.
Kinderen welke opgroeien in zo een omgeving met zulk gedachtengoed lopen ernstig het risico in mijn optiek op latere leeftijd o.a. verward te geraken als zij er achter komen dat beschreven zaken NIET normaal zijn. Ik vind persoonlijk dat die kinderen opgroeien in een onveilige omgeving en er vanuit de Staat alles aan gedaan moet worden die kinderen te beschermen. Uithuisplaatsing lijkt mij een te drastische maatregel want die kinderen kunnen niets doen aan de vergiftigde denkwijzen van hun ouders. Ook zij hebben recht op een gezinsleven met hun ouders. Maar een regelmatig bezoek aan die gezinnen door een bijzondere curator om te controleren of die kinderen in gezinsverband normale fatsoensnormen worden bijgebracht lijkt mij niet onwenselijk. Voorkomen moet immers worden dat er nog een generatie opgroeit welke strijd en ongelijke rechten normaal gaat vinden.
Wellicht kan de Staat een pilot opzetten hoe voorkomen kan worden dat die kinderen beschadigd geraken door onbetamelijke input van hen ouders.
Reëel toch? Of niet?
Ik verwacht dat de Staat zich inzet voor een ordentelijke samenleving. Dan lijkt het mij reëel dat ze hier in ieder geval aandacht voor hebben om te zorgen dat die kinderen onbeschadigd opgroeien.
Ger, Je kan geen betere verdediging krijgen dan een Officier van Justitie, deze behandeld de valse aangifte zeer goed en als je er toch doorheen prikt doet de Advocaat Generaal er nog een schepje bovenop om je toch te veroordelen… moeilijk en lastig verhaal dus.. uit eigen ervaring, als je een aangifte onder ogen krijgt ben je meestal een jaar verder en is de aandacht al geluwd en als men er dan weer over begint ben je een zeur en lastig…
Kafka!
Helaas ‘standaard’ bij ouderverstoting. Ook de helpende rol van de politie richting (valse) aangeester (sorry, maar 95% is vrouw) is tekenend. Die ‘ijverige’ dienders is eerder regel dan uitzondering.
Waren ze maar eens net zo ‘ijverig’ om gewoon de wet te handhaven en dus art 279 op te volgen. Wat is er mis met 1 keer aanbellen en zeggen dat het nu toch echt ‘de beurt’ van pappa is dit weekend? Dat ze er nu nog met een waarschuwing vanaf komt, maar volgende keer een boete (voorrijd kosten)? En bij de derde weigering strafrechterlijk vervolgd gaat worden?
Want we hebben een mooie Nederlandse wet: gelijkwaardig ouderschap. Erg apart dat rechters, instanties en de politie daar anders invulling aangeven en dus de wet naar hun zin interpreteren.
In ons geval: Moeder zet ‘vriendin’ op om aangifte/zorgmelding te doen bij politie. Gelukkig kent agent mijn lief, doet navraag bij ons en gaat vervolgens terug naar meldster met waarschuwing wat er gaat gebeuren als melding niet klopt. Melding ingetrokken. Mijn lief kreeg het advies afstand te nemen, kind zat in verdrukking.
Toen zoon 12 jaar was, contact proberen te zoeken.
Verhuisd: reden konden we teruglezen in weer een valse melding, dit keer van moeder zelf: ze loog dat ze eenhoofdig gezag had, gevlucht voor ex, die militair is en veel in afhanistan heeft gezeten, die haar stalkt: geheimadres met 16 uitroeptekens.
Moeder start processen op. Onderzoek Raad van Kinderbescherming is te idioot voor woorden: Moeder verliet man met kind op de arm, een koffer en blauwe plekken. Ze kon niet eerder vluchten en is nog steeds bang voor die militair.
Terwijl dit zo makkelijk uit te zoeken is: Mijn lief is een jaar bij vrienden op kamers gezeten, tot de verkoop van hun villa. 2 jaar, 2 ordners heeft mijn man moeten knokken om haar achter zich te kunnen laten en ze heeft heel veel meer gekregen dan dat ze ooit financieel heeft ingebracht.
Net zoals heel veel ouders kom je in een rollercoaster van ellende, waarbij je je steeds afvraagt of dit ook werkelijk gebeurt?! Of dit dus kan?
Het vertrouwen in een rechtstaat is volkomen vernield. Vertrouwen in de politie, dat die hun werk doen, is er niet meer. Vertrouwen in de instanties die zeggen een Veilig Thuis te bieden, of kinderen te beschermen of jeugdzorg bieden is tot onder het vriespunt.
Ook ik ben vervolgd wegens smaad: ik heb er wat gevonden op een besloten facebookpagina dat moeders conflictbeheerser is bij echtscheidingen. Zucht, had ik niet mogen doen. Voor moeders werd dus wel de rode loper uitgelegd. Mijn lief kan aangiftes doen, maar die worden niet opgevolgd. Laat dus maar zitten
Heel veel ouders denken de enige te zijn, hun situatie uniek, maar met 20.000 kinderen per jaar en deze bewuste handelingsonbewaamheid, hoop ik maar dat wij elkaar vinden, ondersteunen en er samen, ieder voor zich, wat van vinden.
Blijf onvermoeidbaar klachten indienen, neem een abonnement op de tuchtcolleges, ga op bezoek bij jouw wethouder, zet het op jouw tijdlijn van facebook, maak jouw omgeving bewust!
Dit beleid werd mede mogelijk gemaakt door onze, inmiddels wegens leugens afgetreden, VVD minister van Veiligheid en Justitie.
15 maart ’17 kan dit onrecht rechtgezet worden.
En weer ben ik onder de indruk van wat Frans en zijn kinderen allemaal doorgemaakt hebben. En nu nog de gevolgen moeten dragen.
Ondanks dat ik al eerder gelezen heb over jullie zaak.
Nog steeds vraag ik mij af waarom de ex van Frans niet vervolgd is voor de verwoestingen die ze veroorzaakt heeft.
Dit soort exen krijgen vaak slachtofferhulp Inplaats van een vervolging voor de valse aangifte,’s die ze doen.
Ook op mijn zoon is karaktermoord gepleegd door zijn ex en haar familie.
Hij ziet zijn inmiddels volwassen kinderen ook nooit meer.
Ondanks de vele valse aangiften, hebben ze mijn zoon maar enige uren opgesloten en zijn telefoon afgenomen om naar sporen te zoeken.
Justitie heeft het niet aangedurfd om mijn zoon daadwerkelijk te vervolgen.
Als moeder kwam ik voor mijn zoon op . En heb om de lawine van pesterijen en valse beschuldigingen te stoppen openbaar gemaakt wie dat arme gevluchte mishandelde vrouwtje in werkelijkheid was.
Naar mijn zoon werd niet geluisterd.
Zijn toen nog minderjarige zoon werd met medewerking van instantie.s (dat mailde zijn ex) weg gehaald bij zijn vader , die zonder iets te weten op zijn werk was.
De vader was op dat moment de zorgende ouder . De rechter had dit beslist. En had ook het kind gehoord.
De dag dat mijn kleinzoon verdween hadden de politie geen tijd om iets voor zijn vader te doen .laat staan enige uitleg te geven .
Als gezagdragende ouder is mijn zoon te woord gestaan door de directie van de school .
Daar hoorde hij ,dat hij zijn kind mishandeld zou hebben.En dat het kind twee onderduik adressen had om hem te beschermen tegen zijn vader.
Mijn zoon werd ondanks de forse valse beschuldigingen niet vervolgd.
Wel werd ik vervolgd en veroordeeld vanwege smaad stalken en beledigen van de ex.
Omdat ik een paar Twitter berichten hadden geplaatst over de valse beschuldigingen van mijn zoon.
Ik ben niet in hoger beroep gegaan omdat ik de kosten die ik zelf moest betalen te hoog vond..
Ik heb nooit een PV van de zitting te Breda ontvangen.
Ondanks de vele verzoeken die ik telefonisch en schriftelijk deed.
Ik heb veel steun gehad aan jullie droevige verhaal.
En geleerd dat mijn zoon niet de enige vader is die dit overkomt.
Helaas gebeuren dit soort zaken nog steeds.
Ik heb heel veel respect voor jou en Frans.
Helaas komt het veelvuldig voor en de gevolgen blijven je levenslang bij.
Eerst even deze: https://www.gevolgenvanvalseaangifte.nl/vechtscheiding-rechtsysteem-beloont-ruziezoekster/
Daarom vind Partijrechtenkind.eu , dat iedere valse aangifte bestraft dient te woorden..!
Want ondanks de nog steeds veel voorkomende valse aangiftes, zeker bij (echt)scheidingen word er bijna nooit gestraft voor de valse aangifte.
Ondanks, dat het doen van een valse aangifte wel degelijk strafbaar is, Wetboek van Strafrecht Artikel 188
Hij die aangifte of klacht doet dat een strafbaar feit gepleegd is, wetende dat het niet gepleegd is, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.
Maar tot nu onderzoekt men niet eens en het OM brengt zo’n zaak als het om (Kinderen/echtscheiding) gaat vaak niet eens voor de rechter.
Volgens Justitie kost het natrekken van valse meldingen veel tijd en geld en is zo’n aangifte bovendien erg belastend voor degene die beschuldigd wordt.
Soms wordt zo’n aangifte gedaan om iemand een hak te zetten.
Wij van partijrechtenkind.eu denken dat er veel minder valse aangiftes komen als er altijd zou worden gestraft/ vervolgd.
Meer lezen: https://www.linkedin.com/pulse/valse-aangiftes-ruïneren-veel-ouders-en-kinderen-jos-aalders
https://youtu.be/5ctd_syxvy0
Zo eenvoudig! Politie doet geheel niet aan waarheidsvinding. De top is al onbetrouwbaar de rest nog veel meer