 ouderverstoting&s=100&p[url]=https://www.gevolgenvanvalseaangifte.nl/familierechter-kan-verschil-maken-bij-stoppen-ouderverstoting/&p[images][0]=https://www.gevolgenvanvalseaangifte.nl/wp-content/uploads/2014/11/Ouderverstoting-Peter-van-Straaten.jpg&p[title]=Familierechter kan verschil maken bij (stoppen) ouderverstoting "Delen via Facebook"){kind=small}
“ZE MOGEN GERUST NAAR HUN VADER, MAAR ZE WILLEN HET ZELF NIET”
Vol begrip knikt de rechter naar de moeder die dit net zei. Even voor de zitting zijn de twee kinderen, die sinds de scheiding bij haar wonen, door de rechter gehoord. Tijdens dat gesprekje – dat nog geen vijf minuten duurde – zeiden de kinderen inderdaad dat ze geen contact willen met hun vader. Er is te veel gebeurd zeggen ze geëmotioneerd en barsten dan allebei in huilen uit. De rechter vraagt niet verder…
En dat had de rechter nou juist wel moeten doen! Het is niet normaal als een kind na een scheiding ineens een van de ouders niet meer wil zien. Als het kind daar ook geen zinnige reden voor kan geven, dan is de kans groot dat er sprake is van ouderverstoting, een vorm van geestelijke kindermishandeling. Om daar achter te komen moet de rechter kritisch doorvragen. Want, is dit werkelijk wat het kind ZELF wil of is dit de stem van een van de ouders die er via het kind op uit is de andere ouder te krenken? Om dit onderscheid te kunnen maken is gespecialiseerde kennis nodig van bijvoorbeeld (kinder- en jeugd)psychologie, (ortho)pedagogie of sociologie en natuurlijk van ouderverstoting. De meeste rechters hebben deze kennis niet in huis en zijn niet toegerust om deze specifieke groep (scheidings)kinderen te horen!
Onbegrijpelijk, maar vooral heel onzorgvuldig. Zeker omdat de mening van het kind bij de eindbeslissing wel degelijk meetelt. Terecht natuurlijk, maar dan moet het wel echt de mening van het kind zelf zijn en niet die van een twistzieke ouder die via de kinderen de ex-partner wil raken.
Illustratie Peter van Straaten
Ouderverstoting ligt al snel op de loer als er na de scheiding heftige conflicten zijn tussen de ouders over gezag, zorg of omgang. De verzorgende ouder, in 90% van de gevallen de moeder, voert dan een lastercampagne waarbij het kind wordt opgezet tegen de uitwonende ouder, meestal de vader. Deze wordt consequent zwart gemaakt en alles wat hij doet of zegt is fout en wordt uitgebreid bekritiseerd.
Het contact tussen de kinderen en de uitwonende ouder verloopt daardoor steeds stroever en moeizamer. De openlijke vijandigheid van de verzorgende ouder wordt door de kinderen overgenomen en uiteindelijk is er helemaal geen contact meer.
Familierechter doet niet aan waarheidsvinding
De verzorgende ouder is niet meer voor rede vatbaar en blokkeert of frustreert alle communicatie met de uitwonende ouder. Er zit niets anders op om dan de familierechter te vragen ‘de knoop door te hakken’. Je verwacht dan – redelijkerwijs – dat de rechter met een onafhankelijke, onpartijdige en objectieve blik naar de zaak kijkt, alle belangen zorgvuldig weegt en op basis daarvan een rechtvaardige beslissing neemt. Helaas, zo gaat het niet. Welkom in de wondere wereld van het familierecht! De wereld waar vooral moeders wil wet is.
Omdat de moeder in 90% van de gevallen – na een scheiding – de verzorgende ouder is en de vader zodoende de uitwonende ouder, is dat het uitgangspunt om verder van ‘moeder’ of ‘vader’ te spreken. Hiermee wil ik op geen enkel manier de moeders te kort doen die door dezelfde misstanden in het familierecht het contact met hun kinderen verliezen.
Al snel blijkt dat de rechter nauwelijks oog heeft voor de tegenwerking van de moeder en ook niet voor de lastercampagne die zij – over de hoofden van de kinderen – voert tegen de vader. Ook niet als daarvoor overduidelijk bewijs is. Aan waarheidsvinding doet de familierechter niet! Overigens, het AMK, de Raad voor de Kinderbescherming en de jeugdhulpverlening meestal ook niet. De Kinderombudsman bevestigt dit in zijn rapport ‘Is de zorg gegrond’.
www.kind-en-opvoeden.nl
Als het tegenwerkende en manipulerende gedrag van de moeder onder de aandacht van de rechter wordt gebracht, wordt dat al snel bestempeld als ‘modder gooien’. Ook als het gewoon feiten zijn die kunnen worden aangetoond. Maar naar feiten, achtergrond, aanleiding of specifieke omstandigheden wordt nauwelijks gekeken.
Uiterst merkwaardig, want juist bij dit soort zaken is er bijna altijd een partij die de boel willens en wetens frustreert. Rechters treden hier zelden tegen op. Ze zijn te soft en laten zich veel te gemakkelijk verleiden door ‘zielige’ verhalen en krokodillentranen van de moeder. Deze strijdlustige ouder krijgt zo alle gelegenheid om de kinderen met de niet aflatende psychische en emotionele manipulaties – nota bene onder het oog, of moet ik zeggen met goedkeuring van de rechter – verder te beschadigen!
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden
Opvallend is dat manipulerende moeders zich in gerechtelijke procedures meestal van dezelfde – vrij eenvoudig te herkennen – ‘trucjes’ bedienen om de rechter te overtuigen van hun zogenaamde goede bedoelingen met betrekking tot het contact tussen de kinderen en hun vader. Zonder blikken of blozen wordt bijvoorbeeld beweerd dat er ‘werkelijk alles aan is gedaan‘ en ‘het kind doorlopend is gestimuleerd‘ en ‘altijd volledig is meegewerkt aan omgang‘, maar dat het kind desondanks toch ‘echt zelf niet wil‘.
Met veel emotie vertelt moeder ook aan de rechter hoe opdringerig en angstaanjagend de vader zich gedraagt. Hoe hij de kinderen maar blijft ‘lastigvallen’ en hoe vervelend ze dat vinden. Een telefoontje, verjaardagskaart of -cadeautje wordt volgens de moeder als lastigvallen ervaren! De moeder zegt haar uiterste best gedaan te hebben om de kinderen op andere gedachten te brengen, maar ‘ze willen het gewoon zelf niet’. Terwijl de vader allerlei stukken heeft waaruit het tegenovergestelde blijkt, slikt de rechter de leugenachtige verhalen van de moeder voor zoete koek: geen enkele kritische vraag wordt haar gesteld – die zijn alleen voor de vader – en bewijzen zijn ook niet nodig.
De welwillende uitwonende ouder – meestal de vader – die na de scheiding ook ‘gewoon’ zijn bijdrage wil blijven leveren aan de opvoeding en ontwikkeling van zijn kinderen wordt door de rechter wel flink door de mangel gehaald. Hij is volledig overgeleverd aan de grillen en willekeur van de – meestal vrouwelijke – familierechters die er te vaak de achterhaalde gedachte op na houden dat kinderen nog altijd het beste af zijn bij hun moeder. Zelfs als die moeder de kinderen betrekt bij haar eigen (scheidings)problematiek en ze ernstig geestelijk mishandeld door ze op te zetten tegen hun vader en het contact met hem daardoor onmogelijk maakt.
Belang van het kind is meestal belang van de moeder
Deze gang van zaken staat model voor hoe het veel gescheiden vaders (en hun kinderen) vergaat binnen het familierecht in Nederland. In dit land lapt de familierechter alle rechten die er in dit kader zijn gewoon aan haar laars. Aan het feit dat het kind de vader – net zo goed als de moeder – nodig heeft voor de ontwikkeling, wordt voor het gemak maar even voorbij gegaan. De familierechter beslist veel te vaak – zonder reden – in het nadeel van de vader. Zogenaamd ‘in het belang van het kind’. Maar al te vaak is die beslissing helemaal niet in het belang van het kind, maar slechts in het belang van de moeder! Die heeft met succes de procedure tegengewerkt en haar doel bereikt: vader staat volledig buiten spel en de kinderen zijn nu helemaal voor haar.
Kennelijk staan deze moeders in Nederland boven de wet. Willens en wetens ontnemen ze hun eigen kind het recht op een vader, terwijl ze als verzorgende ouder volgens de wet zelfs verplicht zijn om ‘te zorgen voor een onbezwaard contact met beide ouders en de band met de niet verzorgende ouder te stimuleren’. Wet of niet; ze komen er ongestraft mee weg. In verschillende ons omringende landen is het frustreren van de omgangsregeling inmiddels opgenomen in het strafrecht. Heel hoog tijd dat Nederland dit goede voorbeeld volgt! .
25% scheidingskinderen verliest contact met vader
In Nederland worden jaarlijks ongeveer 35.000 (minderjarige) kinderen geconfronteerd met de scheiding van hun ouders. Bijna 90% van die kinderen blijft na de scheiding bij de moeder. Een kwart van alle scheidingskinderen heeft in de jaren na de scheiding geen contact meer met de vader.
GEZOCHT: familierechters met lef!
Het roer moet drastisch om! Binnen het familierecht is grote behoefte aan kritische en doortastende rechters die zich geen rad voor ogen laten draaien door manipulerende, tegenwerkende en niet welwillende ouders. Nu ontbreekt het familierechters nog te vaak aan voldoende lef om werkelijk in het belang van het kind te beslissen en een omgangsregeling vast te stellen, ondanks tegenwerking en verzet van een van de ouders.
Contact tussen het kind en beide ouders moet altijd het uitgangspunt zijn bij het zoeken naar een oplossing door de rechter. Er is behoefte aan rechters die het lef hebben de ouder die de omgang met de andere ouder frustreert direct een sanctie op te leggen. Rechters die inzien dat zij een belangrijke, zo niet cruciale rol spelen bij het stoppen van ouderverstoting. Rechters die het verschil willen maken voor de duizenden scheidingskinderen die jaarlijks het contact met een van de ouders verliezen en daardoor voor de rest van hun leven ernstig psychisch beschadigd zijn.
Hoe onrechtvaardig het er in het familierecht aan toe gaat, dat niet wordt gekeken naar de ontstaansgeschiedenis of bijzondere omstandigheden en hoe rechters meewerken aan ouderverstoting blijkt wel uit het verhaal van Frans en zijn kinderen.
GERELATEERDE BERICHTEN:- Vechtende ouders maken kind geestelijk kapot
- Na valse aangifte ex, heeft Frans zijn kinderen nooit meer gesproken…
- Meest moeilijke scheiding veroorzaakt door psychisch zieke ouder
Bronnen:
–Van oogappel tot twistappel – Ton Lankreijer
–Omgangsproblemen met kinderen van 12 jaar of ouder – mr. Wigman
Mijn kinderen willen echt zelf niet meer en geven dit zelf aan. Ik heb echt alles gedaan om ze toch mee te geven.
Zet de moeders niet in een verkeerd daglicht door het woordje ouderverstoting te gebruiken!
Ik weet niet hoe oud jouw kinderen zijn Lin, maar ik zet toch wel vraagtekens bij wat je zegt. Accepteer je het ook zo gemakkelijk als je kinderen zouden zeggen dat ze niet meer naar school willen, of naar de tandarts of de dokter?
Er zijn ook moeders waar dit bij gebeurd.
Ik zie mijn zoon van 12 niet meer.
En sta machteloos en geen instantie die me helpt.
Ik kreeg ruim een jaar geleden van de rechter de BOR (jeugdbescherming) maar na 3 maanden geen enkele keer mijn zoon van 9 mogen zien (WACHTLIJST). Omgangshuis in noord had er al eerder iets over gehoord dat het gewoon een valkuil is. En dat klopt helemaal. Je moet een half uur voorbereid worden (om je bloedeigen kind te zien).
Dan is zij ook nog een gedragsdeskundige (waarom voor wie?) en je moet tekenen dat zij jullie filmt (want na een uur gaat ze jou een half uur lang vertellen wat je beter anders kan doen). Je mag niet alleen zijn met je kind, niet te veel knuffelen (3 maanden niet gezien!!), geen cadeaus en geen zakgeld geven, niet meer opvoeden etc. Je bent nu zijn vriendje geworden voor 1 x in de twee weken (hij woonde 2 a 3 dagen bij mij)
Wie heeft dit ook zo ervaren? Ik wil graag ervaringen uitwisselen.
groet Rene
ik zie mijn (inmiddels volwassen ) dochter na zoveel jaren ineens niet meer omdat “moeder” ooit beloofd had haar alles gaat vertellen (na 20 jaar scheiding) , mijn vermoeden is uitgekomen.
dit doet vreselijk veel pijn en mijn dochter kan daar niets aan doen met de wetenschap dat ze totaal verkeerd is voorgelicht.
wat kan je hier nog aan doen, dit sloopt enorm.
Ernstige zaak. Geeft aan hoeveel ze dus van jullie dochter houdt, niets dus !! Anders ga je niet zo met je eigen bloed om. Heel vervelend dit maar je kan nu niet echt iets doen, je dochter zal zelf achter de waarheid moeten komen, loop haar niet achterna dit werkt averechts, sta er wel voor open om als het om hulp gaat dat je er voor haar bent. Spreek geen woord tegen haar over moeder en blijf ondanks alles positief, er komt een dag dan staat ze weer voor je. Zij kan hier niets aan doen. (manipulatie) en ouderverstoting komt altijd aan het licht en dan wordt ze wakker, hoop ik dan voor jullie.
Ik begrijp niet dat niemand jurisprudentie creëert en een proces begint. Kan simpel met twee keer een kort geding. Kan het.me financieel niet permitteren, anders had ik het al lang gedaan.
Mijn ex houd onze kinderen bij mij vandaan mijn dochter is 8 en mijn zoon is 3 wij zijn sinds 2 januari uit elkaar. Ik heb mijn dochter niet eens kunnen feliciteren met haar verjaardag … Dat doet pijn ook wordt er tegen de kinderen gezegd dat papa slecht is enzovoort. Ik woon nog geen 10 min bij mijn kinderen vandaan, het doet echt veel pijn en zij geniet hiervan. Ik hou heel veel van mijn kinderen, ik zou er alles voor over hebben om ze een knuffel te kunnen geven. Ik heb ze wel erkend alleen geen gezag, maar wat mijn ex doet dat is echt niet goed voor de kinderen. Ik heb hier veel verdriet van, mvg
Hoi Stefan, hier word ik ook zwart gemaakt door mijn ex zijn nieuwe vlam, die manipuleert de kinderen en antwoordt op alles wat er tussen mij en mijn ex moet gaan,zij doet ’t woord en schrijft ik wil in het belang van de kids wel normaal contact maar zo gaat dat niet via haar, zij heeft er niks mee van doen. Mijn ex ziet dat anders en reageert niet. Ik dus ook niet want alles wordt verdraaid door hun en tegen mij gebruikt, ook tegen instanties doen ze poeslief en zetten mij in kwaad daglicht, wordt er zo moe van… terwijl ik degene was die hulp zocht voor mijn kids. Ik wil gewoon dat die nieuwe opdondert uit onze zaak…..zij was een vriendin en hij en zij hebben mij bedonderd en binnen 2 weken woonde zij er al bij in en mijn ex zei tegen de kids wen er maar aan. Oh ja en drie kinderen van haar….grt Sanneke
dit bericht is gericht aan alle moeders die hun kinderen willens en wetens bij hun vader weghouden!
1 jullie zijn allemaal geestelijk niet in orde, halen fixie door elkaar met realiteit
2 jullie bezitten geen hart
3 zelfs de duivel zal niet eens met jullie in zee willen gaan
4 grootheidswaan
5 te naïef
7 borderline
8 je houd niet van je kinderen
9 narcistisch (zwaar)
en dan
10 al die zieke moeders opsluiten geen behandeling geven ( misschien dat dan familierechters eens wakker worden)
groet namens alle vaders, die klaar zijn met dit kanker land
Ik had het niet beter kunnen zeggen dan dit….
dank je wel, maar ik denk niet dat dit wat zal veranderen
Het lijkt mijn verhaal wel alleen ben ik de uitwonende moeder die door de opvoedende vader word gediskwalificeerd. Ik lees daar erg weinig over.
Hallo ik ben ook moeder en mijn kids wonen bij de vader ik wordt door iedereen zwart gemaakt en mag mijn kinderen zien 1keer per weken 2uur met begeleiding terwijl ik via de rechtbank een omgangsregeling heb elke zaterdag van 10 tot 17 uur leuke instanties zijn het niet dus elke keer hangt mijn ex aan de telefoon met de instanties en zit mij zwart te praten over mij
Hier ook een moeder die kind van 2 niet ziet woonde samen zijn huis ik moest weg ivm huiselijk geweld aangemeld bij imw daarna veilig thuis veel loze beloftes zie mijn zoon van 2 1x in de week aangezien stabiliteit en woonomgeving vader beter is. Verschrikkelijk ik ga door een hell
Daar heb ik het dus ook zeer moeilijk mee ben moeder en daar lees je weinig over vader kan net zo goed kwaad spreken en voor heel veel leed zorgen over de ruggen van zijn eigen kinderen.
Het is bij mij precies andersom. Na onze scheiding in 2010 ben ik in 2012 gaan samenwonen in een andere stad, ongeveer 45 minuten verderop. Op dat moment hadden wij een co-ouderschap dat mijn ex niet wilde voortzetten. De rechter heeft toen hoofdverblijf bij vader aangegeven omdat hij vond dat de kinderen in de plaats moesten blijven waar ze al woonden, om zoveel mogelijk verandering te voorkomen. Helaas gaat het sinds vier jaar niet goed met mijn dochter, die niet om kan gaan met de nieuwe vriendin van mijn ex. Mijn dochter geeft aan zich beter te voelen bij mij als moeder en wil dan ook graag meer bij mama zijn. Mijn dochter wordt in november 13 en heeft daar zelf een duidelijke mening over. Ze kan dit met redenen onderbouwen. Wanneer ik hier iets mee wil doen word ik door mijn ex afgeschilderd als iemand die stookt binnen zijn (nieuwe) gezin, die zijn vriendin zwart maakt en die continu bezig is om de omgangsregeling te willen veranderen. Ik heb alleen als doel mijn dochter zo goed mogelijk te helpen. Vervolgens gaat meneer nog eens terug naar het verleden dat hij in het heden gaat betrekken en begint over dat ik altijd lieg, dat ik slecht praat over de kinderen, en dat ik psychisch gestoord ben ( ik heb paniekaanvallen vind je het gek met zo’n ex) en daar probeert hij nu een slaatje uit te slaan. Ik vind dat hij als vader hier echt te kort schiet. Hij wil niet samenwerken, hij wil geen mediation en alle voorstellen die door het CJG worden gedaan slaat hij in de wind. Ik weet niet meer wat ik moet!
Volhouden meid, hoe moeilijk ook.
Ook ik knok al 2 jaar tegen de leugens van m’n ex.
M’n schoonmoeder en hij hebben het voor elkaar gekregen dat ik gedwongen werd opgenomen weet je waarvoor? Achterdochtswaan jegens mijn schoonmoeder.
Ik mankeerde psychisch niks, maar ik kon niet meer naar huis omdat de situatie dat niet meer toeliet. Daklozen opvang gezeten, dakloos geweest.
M’n bedrijf kids huis alles afgepakt
Centrum jeugd en gezin heeft zich voor het karretje laten spannen en mijn leven kapot gemaakt.
Nu 2 jaar later komen de leugens uit.
Mijn dochter, nu 16 is uit huis geplaatst bij mijn ex omdat ze nu durft te beamen en durft te spreken dat ze zich niet veilig voelt bij vader.
Vorig jaar heeft ze al een zelfmoord poging gedaan.
Ik heb haar al 2 jaar niet gezien, of iets van haar meegekregen terwijl ik gewoon gezag heb.
Ik moest afstand nemen om te bewijzen dat alle beschuldigingen vals waren.
Nu komt alles uit, krijg ik langzaam mijn gelijk.
Maar ik ben kapot gemaakt en ik blijf knokken want never mag een instantie gebruikt worden om iemands leven helemaal kapot te maken.
Ik wens je veel kracht toe,
Liefs jessica
Ik vind dat je ook eerlijk naar jezelf moet kijken wat jouw aandeel hierin is. Om voor een nieuwe partner zover te gaan verhuizen terwijl de vader van je kinderen in dezelfde plaats woont, daarmee haal je wel een heleboel overhoop in het leven van een tienermeisje. Al gescheiden ouders en dan gaat je moeder ook nog samenwonen. Ik ga er zomaar vanuit dat je kind helemaal niet wilde verhuizen naar een vreemde plek bij een man wat dan toevallig wel de vriend van haar moeder is maar waar ze helemaal niet voor gekozen heeft om er bij in huis te wonen.
Dit is een zeer goed ding! Maar er zijn ook vele nadelen. Een daarvan heb ik 5 jaar geleden zelf moeten meemaken. Ik was 13 jaar en wilde mijn vader niet meer zien. Dat wilde ik zelf niet! En alle famillie rechters zeiden dat mijn moeder mij voorloog over mijn vader. Ik was 13 en toen zij mij niet geloofden terwijk ik niets meer zei dan de waarheid was verschrikkelijk! Ik vertrouwde niemand meer. Zelf mezelf niet. Mijn vader gedroeg zich ondertussen als een voorbeeldige vader zou doen, en zei dat moeder manipuleerde! Dit is een dubble edged sword zoals Engelse dat zeggen! Ik ben 5 jaar behandeld alsof ik loog en kreeg dan ook medelijden en hulp die ik niet nodig had. Totdat ik dit jaar 18 werd en eindelijk deze kutte periode stop te zetten. En ik heb er een traumatische ervaring aan over gehouden!
Hoi Nienke,
Ik geloof jouw verhaal. Heel erg dat ze jou niet geloofden en jij er jaren aan vast zat om hulp te aanvaarden voor niks. Het lijkt wel alsof de instanties de kinderen van 13 niet meer geloven, maar alles gooien op vechtscheiding, terwijl een jongere ook zelf de keuze kan maken niet meer om te willen gaan met de vader. Mijn twee jongens van 14 en 13 jaar worden alsmaar niet gehoord, ze willen niet weten waarom ze niet naar de vader willen en hun mening wordt niet serieus genomen. Sterker nog ze zeggen omdat de rechtbank voorbij ging aan hun mening (toen kregen de jongens OTS) , gaat jeugdbescherming ook voorbij aan hun mening. Ze waren niet in staat om het uit te leggen volgens hun, maar in werkelijkheid wordt er geen fatsoenlijk gesprek over gevoerd. Zelfs de mening van de jongste was weggekopieerd uit het verslag van de kinderbescherming. Nu mag van jeugdbescherming geen eens een onafhankelijk gedragsdeskundige in worden ingezet. Ze willen alles zelf doen en laten de jongens op kantoor verschijnen en moeten praten met twee jeugdbeschermers. Onevenwichtige situatie en het voorspelt niet veel goeds. Gelukkig ben je nu 18 jaar en mag je je eigen weg gaan.
Dit artikel omschrijft exact hoe het mij als vader vergaat die zijn kinderen van nu 18 en 14 al 4 jaar niet gezien heeft. Mijn ex verspreidt overal leugens en bespreekt ieder detail in negatieve vorm met de kinderen.
Ik heb geen enkele kans om in wat vorm dan ook met de kinderen in contact te komen. Ik heb haar aangeboden in het huis te blijven wonen zodat de kinderen niet uit hun omgeving weggetrokken werden. Geen enkel voorstel was goed genoeg. In alles wat mogelijk was ben ik voor het gerecht gedaagd.
De advocaatkosten van 40000 waren de kinderen zo ten goede gekomen. Voor de rechter heeft ze ALLE rechtzaken verloren maar het belangrijkste kunnen behouden…. de kinderen.
De ouderlijke macht vecht ze niet aan om de alimentatie te kunnen behouden ( 500 per kind) maar vertelt overal dat alleen zij de ouderlijke macht heeft.
Ik was 1 keer 3 dagen te laat met het betalen van de alimentatie maar dit kwam omdat mijn ex op mijn rekening beslag had laten leggen. Vervolgens werd ik gemaand te moeten betalen.
Schoolrapporten worden gemanipuleerd ( ik krijg de originelen van de school) en van haar de kopie en kan het manipuleren bewijzen.
Mijn dochter gaat met een vriendin en haar ouders op vakantie maar ik weet niet wie die ouders zijn.
(Als de kinderen niet willen dat ik je iets over hun aan je vertel doe ik dit niet..het is hun leven)
Hoe kan ik me weren tegen leugens…., ik heb geen kans.
Inmiddels heb ik mijn leven weer prima op de rit ( 200 kilometer van mijn kinderen verwijderd) maar er mist iedere dag een stuk.
Ik ben er niet geheel zeker van of ik er op dat moment beter aan toe zou zijn geweest als de rechter echt had doorgevraagd in mijn geval. Dat had me alleen maar meer met de rug tegen de muur gezet misschien. Ik was aan het overleven als 14 jarige tijdens de vechtscheiding van mijn ouders. Als ik bij mijn moeder bleef, dan kon ik enerzijds niet met mijn vader omgaan (want dan was het huis te klein en zou ze me nooit meer willen zien, want ze kon naar eigen zeggen niet verdragen / het niet handelen als ik met hem zou omgaan), maar was ik wel verzekerd van onderdak, naar school kunnen blijven gaan en eten. Mijn vader had geen nieuw huis en had opeens een nieuwe vriendin waar ik niet mee om wist te gaan, want ik had jaren ervoor zelf geprobeerd om mijn ouders met elkaar te verzoenen en ik vond op dat moment eigenlijk, dat het op huwelijksniveau goed móest komen tussen hen…….) En vergis je niet: ik hield zowel van mijn moeilijke moeder als van mijn vader, die nu al jaren getrouwd is met zijn toenmalige vriendin (al 30 jaar samen). Er was “iets” (God dus) dat tegen mij zei, dat het later goed zou komen, dus moest ik het nog even uitzingen, totdat ik op kamers zou gaan om te studeren. Dat gedaan hebbend, vertrok ik op mijn 18e uit huis naar studentenstad Leiden (e.o.). Op mijn 26e kwam ik tot het christelijk geloof en liet mij dopen (ik ben nu Rooms Katholiek). Toen is God mij gaan helpen (wat Hij ervoor al deed, maar ik kende Hem nog niet als God) om van beide ouders te kunnen houden. Zo heeft Hij mij geleerd en leert Hij mij steeds dieper om uit Zijn liefde en kracht te leven en van mijn beide ouders te kunnen houden in woord én daad. En om van mijzelf te houden en een waardevol leven te kunnen leven mét een mooie en goede toekomst! En ik ga weer om met mijn vader en zijn vrouw. En mijn moeder…., die is haar moeizame problemen nu ook aan het overwinnen stapje voor stapje. Ze heeft zelfs al een paar keer “sorry” gezegd voor bepaalde dingen.
Heel hartelijk dank voor het delen van jouw verhaal Ninotska! Ik weet zeker dat heel veel verstoten ouders hier hoop uit kunnen putten. Allemaal hopen zij dat hun kind(eren) op een bepaald moment tot hetzelfde inzicht komen als jij. Mooi (en ook dat is hoopvol) om te lezen dat je nu van je beide ouders kunt houden en dat jouw moeder stapje voor stapje haar problemen probeert te overwinnen… Geweldig, je mag je een gelukkig mens prijzen, ondanks alles wat je hebt meegemaakt! Hartelijke groet, Monique
Helaas heel herkenbaar! Meerdere zittingen gehad bij de rechtbank te Rotterdam, en familierechters die niet doorpakken, niet doorvragen en met halfzachte oplossingen komen of het overlaten aan de goodwill van mijn ex vrouw. Als vader voel ik mij in de steek gelaten door ons rechtssysteem.
Instanties als maatschappelijk werk en centrum voor jeugd en gezin benaderd, die niets voor mij als vader kunnen betekenen. Reden is dat de kinderen bij moeder en dat dus de moeder opdracht moet geven, die dat dus niet doet.
Resultaat: dochter als een paar jaar niet gezien, maar wel heel moeizaam en oppervlakkig kontakt via whatsapp. En nu zij 18 jaar is mag zij zelf bepalen of zij in kontakt wil komen.
Zoon (12 jaar ) als bijna 2 jaar niet gezien en niet gesproken…
Heel frusterend dit allemaal en het blijft toch aan je “vreten”….
dit bericht is gericht aan alle moeders die hun kinderen willens en wetens bij hun vader weghouden!
1 jullie zijn allemaal geestelijk niet in orde, halen fixie door elkaar met realiteit
2 jullie bezitten geen hart
3 zelfs de duivel zal niet eens met jullie in zee willen gaan
4 grootheidswaan
5 te naïef
7 borderline
8 je houd niet van je kinderen
9 narcistisch (zwaar)
en dan
10 al die zieke moeders opsluiten en geen behandeling geven (misschien dat dan familierechters eens wakker worden)
groet namens alle vaders, die klaar zijn met dit kanker land
Welke instantie kan mij ( moeder van dochter 19 en zoon 16) helpen bij ouderverstoting? Wie kan mij helpen bij contactherstel? Zelf willen of kunnen ze geen contact met mij hebben. De band is bewust verstoord door vader. Welke instantie kan mij helpen mijn kinderen weer terug te krijgen?
Sorry maar mijn ex zet dochter tegen mij op en ik ben verzorgende ouder. Dus ouderverstoting komt net zo goed voor van uitwonende ouder naar verzorgende ouder.
Hallo. Dit heb ik ook mee gemaakt. Ook ik ben de verzorgende ouder/moeder. Eerst heeft mijn ex mijn dochter tegen mij opgezet, totdat zij bij hem ging wonen. Nu is het de beurt aan mijn zoon. Een puber nu, en zie iedere keer als hij bij zijn vader is geweest dat hij behoorlijk onbeschoft is tegen mij en op school. Hierna lukt het om hem met veel geduld weer gewoon te krijgen. Maar zodra het weer tijd wordt om naar zijn vader te gaan wordt het kind alweer onrustig. Hij spamt hem ook met berichtjes dag en nacht. Ondertussen is het contact met mijn dochter wel weer hersteld, maar ze is flink beschadigd in het vertrouwen in mensen. Van haar hoor ik wat er echt gebeurt daar, en hoe ik tot de grond toe afgebrand wordt. Helaas kan ik er niets tegen doen. Het is mijn woord tegen dat van hem. En een rechtszaak beginnen wil ik ook niet. Ik wil namelijk ook niet de ouder zijn die de kinderen hun vader ontneemt, want dan doe ik hetzelfde.
Heel herkenbaar en heel pijnlijk. Mijn moeder heeft mij weg gehouden bij mijn vader. Altijd zweeg ze, en ik was als kind op de een of andere manier doodsbang gemaakt om ernaar te vragen. Na 30 jaar kwam het gesprek er eens op en ze zegt dat alles mijn schuld is, Ik wilde hem niet zien en ik vroeger nooit naar! Lekker makkelijk een kind de schuld geven.ze wilde mij voor zichzelf hebben alsof ik een voorwerp ben wat ze wil bezitten. Dat ik zelf een eigen persoon met een eigen persoonlijkheid ben dat werd nooit geaccepteerd. Binnenkort ga ik eindelijk mijn vader ontmoeten en zal ik de waarheid horen. Een kind zijn vader afpakken is de ergste misdaad die je kunt begaan.
Ik maak dit helaas nu mee..
Mijn dochtertje kruipt pas… ik mis alles.
En helaas zal het lang duren tot mijn kind begrijpt wie eigenlijk de schuldige is
Letterlijk ons verhaal !
Moeder heeft er altijd alles aan gedaan, maar vader wilde niet…. “maar wat hebt u er dan aangedaan?” vroeg de rechter. Toen werd het stil.
“Goed” zei de rechter, “daar het dus niet aan u heeft gelegen en u dus juist graag een goede vader/zoon band ziet, stuur ik u naar het omgangshuis voor het traject Ouderschap blijft”
Daar had ze, samen met haar advocaat, niet opgerekend. Maar ja, ze had zichzelf klem gekletst.
Maaktje dat traject het verschil? Nee, want bij dat omgangshuis, onlangs geopend door koningin Maxima, hadden ze nog nooit over PAS/ ouderverstoting gehoord! “Jeetje wat een interessante informatie, waar haal je die vandaan?” aldus de ouderschapsbemiddelaar. Ondertussen wel zoon in bij zijn van moeder bevragen en niet ingrijpen toen de moeder antwoorden gaf op de vragen van de ouderschapsbemiddelaar, gesteld aan zoon. Ook niet ingrijpen toen zoon uiteindelijk aangaf wel open te staan voor een kaartje van vader, maar moeder zoon wees op het feit dat zoon nu toezeggingen deed waar hij later spijt van zou krijgen. “Ja, je hebt gelijk mamma, nee, zelfs een kaartje wil ik niet, ik wil helemaal niets met hem te maken hebben”
Dit hebben wij kunnen lezen in het eindrapport, dat opgesteld werd nadat moeders eenzijdig eind november 2014 de stekker eruit trok omdat ze het hulpverleningsplan niet wilde tekenen. (uiteraard geeft ze nu een andere reden op)
Ruim een jaar heeft dit verhaal geduurd, waarbij moeders alle ruimte kreeg om de boel te frustreren, te rekken en te trekken. Waarbij niemand bij machte was haar tot de orde te roepen. Waarbij al haar eisen werden ingewilligd, anders kwam ze niet. (dus aparte wachtkamers, want ze kan niet in 1 ruimte met vader, ze is bang voor hem….zegt ze)
Het omgangshuis heeft net zo goed de boel zo lang laten duren, want daarvoor worden ze betaald! Een pervers systeem, maar ondertussen tikt de tijd wel door voor mijn man en dus ook zijn zoon. Gaat de vervreemding verder en dieper en dieper. Moet zoon zich herhaaldelijk uitspreken tegen zijn vader en moet hij leugens vertellen als motivatie waarom hij zijn vader niet wil zien.
Aanstaande donderdag mag mijn man weer naar de zitting. Hij “verdedigt” zichzelf. Heeft hier helemaal niet om gevraagd. Rechtszaak was 3 jaar geleden door moeders opgestart.
Tijdens het onderzoek van de Raad van Kinderbescherming, wilde hij niet met modder gooien en zich concentreren op zoon. Gevolg: mijn man is 1 grote egoïst en omgang werd ontraden.
Bij het omgangshuis heeft hij dus maar wat meer verteld over het verleden met moeder. Gevolg: Beide ouders hebben sterke meningen over elkaar en stelling genomen. De waaarheid lag weer in het midden, met 2 vechtende ouders, terwijl de ouderchapsbemiddelaar een jaar lang getuige is geweest van het feit dat het dus niet aan mijn man heeft gelegen.
Mijn man kan het dus nooit goed doen!
Het omgangshuis wilde ouderverstoting niet aanhalen in het rapport. De rechter schijnt tussen de regels door te kunnen/moeten lezen….. Je bent dus volkomen aan de goden overgeleverd. Je bent dus totaal afhankelijk van 1 rechter, wat die dus uit de rapportages wilt halen.
Maar wat kan die rechter nog? Wat zal een rechter vinden van het feit dat zoon (ruim 15 jaar) elke dag bibbert van angst of zijn vader hem zal opzoeken op school (waanzin!). Bang waarvoor? Angsten die zijn aangepraat door moeders, die aangeeft dat het reële angsten zijn.
Zo lang een rechter de moeder niet strafbaar stelt voor geestelijke kindermishandeling en geen dwang op kan leggen, zoon naar een therapie kan sturen, is moeder oppermachtig. Zeker als zij een advocaat heeft die alle trucjes, die al om bekend horen te zijn, toe past.
Om te janken. Grt. Lb(Bert)K…. in.nemer eerste Congres Pass. in Ned. 2003.
Ik ben zelf een ouder die te maken heeft met het onderwerp van dit artikel. Ik heb inmiddels ervaren dat jeugdzorg/SAVE/Veilig thuis zeer afstandelijk zijn met deze vorm van “misdaad”. Ik lees uiteindelijk alle quotes van mijn ex-partner, welke dan de verstotende ouder is, terug in alle artikelen die over dit onderwerp gaan. LETTERLIJK. Er speelt volgens mij slechts 1 belangrijke rol binnen ons Nederlands rechtssysteem, PAS(Ouderverstoring) is (nog) geen officieel erkend psychologische misdaad en als dusdanig geregistreerd/gedeponeerd binnen het landelijk consortium dat gaat over dit soort officiële dingen. En zodoende mogen de hulpinstantie/politie/rechters/jeugdzorg deze conclusie niet trekken. Er is daardoor ook geen handhaving mogelijk voor de overtreders(stres). Uiteraard als verstoten ouder frustreert dit aan alle kanten juist omdat die de “misdaad” niet heeft gepleegd maar word aangedaan, slachtoffer is, naast de nietsvermoedende kinderen.
Door de vechtlust om ons kind beschermen van deze “misdadiger(ster)”, werk je uiteindelijk deze in de hand omdat dan de verstotende ouder ineens voor onrust zorgt bij het kind. En dan is het kwaad geschied en ben je als verstoten ouder ineens de “misdadiger”. Erg krom. Ik probeer het neutraal te houden, er zijn echter meerdere cijfers bekend dat de verstotende ouder vaker de moeder is, daar zij haar ex-man fysiek nooit de baas kon en de man het zat was en om de ex-man alsnog te pijnigen, gebeurt over de rug van een onschuldig kind of zelfs kinderen. Wie moet er dan het verwijt krijgen? Mijns inziens is het antwoord al gegeven.
“Zo lang een rechter de verstotende ouder(vaak moeders) niet strafbaar stelt voor geestelijke kindermishandeling en geen dwang op kan leggen, kind(eren) naar specialistische therapeut kan sturen, is moeder oppermachtig.”
En zo denk ik er als vader ook over.
ER MOET Handhaving(celstraffen) komen voor deze vorm van misdaad, Geestelijke kindermishandeling.
Niet alleen Karel. Het is ook een stelletje machtswellustelingen dat zich zeer veilig voelt in hun “untouchable” ivoren toren. Ze druipen af van die misplaatste suffisance van ” Gij moet zwijgen. Ik heb het het hier voor ’t zeggen. Ik heb hier alle macht (om onbestraft alle mogelijke wandaden uit te voeren en wantoestanden te creëren) en daar kunde gij toch niks aan veranderen.” Ik walg van zo’n soort gepeupel dat zeer dikwijls thuis zelf niks te protocollen heeft en zich dan in de rechtbank overcompenseert. Voor mij is dat gewoon ongedierte van de gevaarlijkste soort.
Het belang van het kind is inderdaad het belang van de moeder en haar aanhang .
waarom worden de dossiers van vaders niet ingezien ?
Men neemt klakkeloos over wat de dames bij elkaar liegen in aangifte.s
Ze worden daar niet voor gestraft. Vader mag geen aangifte doen in Brabant .
Spreekt een familielid er over b.V. Op Twitter Staan ze in no time ook voor de rechter.
er gaat echt veel mis
Mijn antwoord: Omdat de overlapping (omschreven en wel in dat onderzoek Gardner ook) met borderline is en werd aangetoond allang doch in dit kl….land zelfs het presteerde om een paar idioten in de kamer te zetten, bekende gevallen (Sh.V.onder andere) Dame die de zaken tilde voor grote bedragen….En zolang dat dus niet wordt aangepakt omdat in ned niks hoeft ook behandeling niet (BL-ers omzeilen lekker de handel) gebeurt er niks ook al omdat men niet kan hebben dat vrouwen dan in realiteit daders zijn -worden….
Ooit over nagedacht over dat doorgeslagen zootje feminisme alsmede oudergezinnen van zelfde geslacht? Die wet propte men even vlug door de strotten van de burger kortgeleden nog.
Lekker he…..De kwalijke resultaten inzake schade aan kinderen waren allang bekend trouwens….Die kinderombudsman moest zich te barsten schamen ook alsmede de hele bups Staten Generaal en Regering. Hufters.
Scheer aub niet alle mama’s over dezelfde kam! 30% van de verstoten ouder zijn al mama’s! Feminisme en zo heeft hier niets mee te maken. Het is erg voor ALLE verstoten ouders EN voor het kind! Ik begin toch ook niet alle mannen uit te schelden omdat mijn ex de verstotende ouder is… dus beetje respect aub…
Zo tekenend voor veel reacties op PAS is de generaliserende kijk. Op een of andere manier zijn aantal vaders zeer succesvol geworden een beeld te creëeren dat per definitie moeders werken aan ouderverstotings.
Maar dat is niet zo, en juist door dit geroep raakt de andere groep in het nauw.
Er zijn heel veel ouders die te maken hebben met een conflict zoekende ex-partner.
De protocollen van de overheid is gebaseerd op vechtscheiding waarbij vanuit wordt gegaan dat de scheiding onvoldoende is verwerkt. Kijk maar naar legio rapporten hierover, zelfs van Kinderombudsman.
Wat nooit goed wordt belicht is de conflict onderhoudende ouder. Om de pijlen daarop te richten, pak je gelijk het verstoten van een ouder aan, want dat is vaak het gevolg van conflict zoekende ouder. Door dit meer generiek te benoemen die je gelijk eer aan de groep die worstelen met een,bv, narcistische partner. Dus ipv allerlei syndromen te noemen, waarom niet ombuigen naar conflict ouders?