Hoe de officier van justitie actief meewerkte aan ouderverstoting

Facebooktwitterlinkedinmail
Photo by Rhett Wesley on Unsplash

Na een scheiding komt het regelmatig voor dat de ene ex-partner de andere vals beschuldigt van huiselijk geweld of seksueel misbruik. In veel gevallen maken de beschuldigingen deel uit van een haatcampagne tegen de andere ouder. Die wordt neergezet als onveilig en gevaarlijk, wat als reden wordt opgevoerd om de omgang met de kinderen onmiddellijk te stoppen. Of de beschuldiging echt is of niet en of er misschien sprake is van ouderverstoting kan alleen gedegen onderzoek uitwijzen dat gericht is op waarheidsvinding. Juist daar laten jeugdbeschermers, politie en Openbaar Ministerie vaak grote steken vallen waardoor de ouder in kwestie zijn of haar kinderen – ten onrechte – niet meer te zien krijgt.

De ex-partner van Frans beschuldigde hem van mishandeling en verkrachting gedurende hun relatie van ruim twintig jaar. Dat deed ze pas nadat Frans de relatie had beëindigd omdat zij vreemdging. De kinderen woonden bij hem en zagen hun moeder bijna dagelijks, maar dat was kennelijk niet naar haar zin. De ex doet meerdere aangiftes bij de politie waar ze vertelt dat ze jarenlang door Frans werd vernederd, geschopt, geslagen en misbruikt. Uit vrees voor haar leven zou ze uiteindelijk zijn gevlucht. De kinderen moest ze noodgedwongen achtergelaten bij hun gewelddadige vader.

Het Magische Oog

De zedenrechercheurs twijfelen geen moment over het waarheidsgehalte van de schrijnende verhalen van de ex. Ze zijn zo overtuigd van hun eigen kennis en ervaring dat ze, zonder verder onderzoek te doen, zeker weten dat de aangiftes echt zijn. Frans wordt gearresteerd en de kinderen worden door de politie aan hun moeder overgedragen. Vanaf die dag wonen ze bij haar en Frans krijgt ze niet meer te zien.

Lees verder

Frans ontsnapt aan gerechtelijke dwaling; minister beschermt liegende officier

Facebooktwitterlinkedinmail

Vorige week vertelde Frans bij RTL Late Night over de gevolgen van de valse aangifte door zijn ex. Het achtervolgt hem al ruim twaalf jaar. Hij werd vrijgesproken, maar verloor het contact met zijn kinderen. De officier van justitie die probeerde om Frans met leugens en vals bewijs toch te laten veroordelen, is nooit bestraft. Tot aan de minister wordt haar de hand boven het hoofd gehouden. Frans in de uitzending tegen Twan Huys: ‘In het vonnis van de rechtbank staat gewoon dat de officier van justitie heeft gelogen, het staat zwart op wit en daar gebeurt niks mee en dat is natuurlijk bizar.’

Wat staat er in het vonnis en waarover liegt de officier van justitie nou precies?

De politie schreef destijds in het proces-verbaal dat Frans een bekentenis zou hebben afgelegd over mishandeling van zijn ex-vrouw, terwijl hij altijd alle beschuldigingen heeft ontkend. Uit de verhoortapes die Frans samen met zijn advocaat had beluisterd, bleek dat ook. Toch voerde de officier van justitie op de zitting die zogenaamde bekentenis op als belangrijkste bewijs om tot een veroordeling te komen. Ze zegt letterlijk tegen de rechtbank (citaat uit het requisitoir): ‘De verdediging betwist na het beluisteren van de verhoren dat verdachte zou hebben verklaard dat er wederzijds klappen zijn gegeven. Ik heb zelf de banden beluisterd. Ik heb het verdachte echt horen zeggen!’ Lees verder

Frans bij RTL Late Night

Facebooktwitterlinkedinmail

Over onterechte beschuldiging van verkrachting: ‘Ik dacht aan een grap’

Beeld @RTL

Vijf procent van de aangiftes van verkrachting is vals, blijkt uit promotieonderzoek van rechtspsycholoog André de Zutter. Ook Frans werd valselijk beschuldigd van seksueel misbruik. Zijn ex deed in 2006 aangifte, ongeveer een halfjaar nadat hun relatie was geëindigd. Gisteravond deed Frans zijn verhaal bij RTL Late Night.

RTL Nieuws 18 september 2018

Frans had ‘een bovengemiddeld goede relatie’ met zijn ex, toen die in september 2005 na 23 jaar samenzijn eindigde. Zijn vriendin was met een ander naar bed gegaan en had hem tot overmaat van ramp een geslachtsziekte bezorgd.

Relatie met kinderen beschadigd

Bijna een halfjaar later beschuldigde ze Frans ook nog eens van mishandeling en verkrachting. Zes weken lang zat hij vast in voorarrest. Pas na 3,5 jaar werd hij vrijgesproken en daarmee gezuiverd van alle blaam. Lees verder en bekijk de uitzending →

De kracht van een valse aangifte

Facebooktwitterlinkedinmail
Promotieonderzoek rechtspsycholoog André De Zutter:
‘Zaak Frans perfect voorbeeld van verwoestend effect valse aangifte’

De ex van Frans beschuldigde hem van mishandeling en verkrachting. Dat deed ze nadat Frans de relatie had beëindigd toen hij ontdekte dat zij vreemdging. Ruim twintig jaar waren ze samen geweest. Een leuk gezin met twee jonge kinderen valt uit elkaar. Maar volgens haar aangifte was ze gevlucht en had ze al die jaren in een hel geleefd; ze was vernederd, geschopt, geslagen en misbruikt. Politie en Openbaar Ministerie twijfelen geen moment aan haar verhalen: Frans wordt gearresteerd en vervolgd. Zijn leven is verwoest. Later toont onderzoek door de Universiteit Maastricht aan dat de aangifte van de ex onomstotelijk vals is. Zo wilde ze haar vreemdgaan verdoezelen en kon ze zich de kinderen toe-eigenen.

Hoe konden politie en OM de plank zo misslaan?

Ervaren zedenrechercheurs zijn niet beter in het onderscheiden van echte en valse aangiften van verkrachting dan beginnende agenten of leken. Dat blijkt uit een experiment van rechtspsycholoog André De Zutter. Hij ontdekt ook een belangrijk verschil: de ervaren zedenrechercheurs zijn veel zekerder van hun oordeel dan de twee andere groepen. En daar schuilt het gevaar, want training of ervaring maakt (politie)mensen niet beter in het herkennen van een echte en een valse aangifte. Wel creëert ervaring te veel zelfvertrouwen waardoor ervaren zedenrechercheurs denken genoeg kennis te hebben om de valse verklaringen eruit te kunnen filteren. Maar in de praktijk doen ze het niet beter dan leken, zegt De Zutter en kun je net zo goed een muntje opgooien.

Ook in de zaak van Frans blunderden ervaren zedenrechercheurs door de aangifte van zijn ex zonder meer voor waar aan te nemen. Ze waren zo overtuigd van hun eigen kennis en kunde dat ze, zonder de beschuldigingen te onderzoeken, zeker wisten dat de aangifte echt was. Lees verder

#metoo – vals beschuldigd

Facebooktwitterlinkedinmail

De #metoo campagne heeft veel losgemaakt. Slachtoffers van seksuele intimidatie en misbruik worden aangemoedigd om hun ervaringen te delen, erover te praten en misstanden te melden. Dat is een goede zaak. Die onthullingen en discussies in de media maken ons er ook van bewust dat twee personen een voorval of vrijpartij totaal verschillend kunnen interpreteren. Wat de een ziet als een gezellige avond, kan de ander – vaak pas (veel) later – ervaren als verkrachting. Hij of zij heeft achteraf spijt of wil iets verbergen. Tussen deze twee extremen zit een groot grijs gebied. Wat is waarheid, welk verhaal klopt of hebben ze misschien allebei een beetje gelijk? En wat als de beschuldiging vals blijkt te zijn of de aangifte van misbruik wordt gedaan uit wraak bijvoorbeeld in een (v)echtscheiding om de ex-partner te treffen?

Dit laatste komt veel vaker voor dan leken denken, met enige regelmaat zelfs, zegt Kim Lens onderzoeker en docent aan de Universiteit van Tilburg. ‘Het zijn voornamelijk vrouwen die bij een vechtscheiding de volledige voogdij proberen te krijgen over hun kind en daarom liegen dat zij of hun kind is misbruikt.’ Als er aangifte is gedaan, is het aan de politie om te onderzoeken of de beschuldigingen terecht zijn of niet. Maar uit onderzoek blijkt dat rechercheurs het onderscheid tussen een echte en een valse zedenaangifte helemaal niet goed kunnen maken. ‘Nattevingerwerk’, noemt onderzoeker André de Zutter van de Universiteit Maastricht de manier waarop de politie zedenaangiften beoordeelt. Vergeleken met andere misdrijven komen onterechte zedenaangiften vaak voor, volgens De Zutter. Als die worden gedaan rondom een scheiding is de beschuldiging in 90 – 95% van de gevallen onterecht!

Politie herkent valse aangiften niet

De Nationale politie herkent zich niet in de bevindingen van De Zutter: ‘Als slachtoffers een valse of onjuiste aangifte doen, bijvoorbeeld om iemand te beschermen of om te verhullen dat ze zelf ergens zijn geweest waar ze niet mochten komen van hun ouders, dan komen rechercheurs daar gaandeweg het onderzoek veelal achter.’ Daar zit nu precies het probleem. De Zutter: de politie denkt veel kennis te hebben, maar in de praktijk doen ze het niet beter dan leken. Lees verder

Valse aangifte van misbruik als wapen in scheidingsstrijd

Facebooktwitterlinkedinmail

‘DAT DIT KAN, IN EEN LAND ALS NEDERLAND!’

Vijfde DagDe verontwaardiging was groot na de televisiereportage van De Vijfde Dag (helaas niet meer beschikbaar). Daarin is te zien hoe politie en Openbaar Ministerie fout op fout stapelen na de valse beschuldigingen tegen Frans die zijn ex vrouw deed in haar strijd om de kinderen.

Deze ‘zielige gescheiden’ moeder werd door de politie met open armen ontvangen en al haar leugens werden klakkeloos voor waar aangenomen. Haar verklaringen werden niet gecheckt en van een objectief opsporingsonderzoek was geen sprake. De politie manipuleert bewijsmateriaal, beïnvloedt getuigen, liegt in processen verbaal en zet de vrouw zelfs aan tot steeds ernstiger beschuldigingen. Frans wordt opgepakt en belandt in de gevangenis. De kinderen, die na de scheiding bij hem woonden, gaan naar de moeder. Hij heeft ze sindsdien niet meer gezien.

Aangiften na scheiding meestal onterecht

Aangiften van seksueel misbruik dat naar voren komt na een echtscheiding zijn veelal onterecht. Tot die conclusie komt de Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken (LEBZ) in haar rapport in 2008. De Expertise groep signaleert dat de aangifte wordt gebruikt als wapen in de strijd tussen de voormalige echtelieden. Van de onderzochte zaken blijkt dat er in 95% van de gevallen onvoldoende bewijs was voor de beschuldigingen. Lees verder

Minister Opstelten houdt liegende officier hand boven het hoofd

Facebooktwitterlinkedinmail

Foto: nrcnext.nl

Foto: nrcnext.nl

Minister Opstelten van Veiligheid en Justitie bood vandaag tijdens een Kamerdebat over de ‘Bredase zedenzaak’ excuses aan voor de ernstige fouten die politie en Openbaar Ministerie in deze zaak maakten. Maar de minister hield vol dat de officier van justitie tijdens de rechtszitting niet had gelogen. Zij probeerde Frans veroordeeld te krijgen op basis van vals bewijs.

Het debat was aangevraagd door Lilian Helder (PVV) die geen genoegen nam met de schriftelijke reactie van de minister op de Kamervragen die naar aanleiding van een televisiereportage over de zaak van Frans waren gesteld.

‘Deze zaak is een aantasting van de geloofwaardigheid van ons strafrechtstelsel. Als de politie en het Openbaar Ministerie niet meer kunnen worden vertrouwd, dan stort het strafrechtstelsel in.’ – uitspraak tijdens het Kamerdebat

De minister onderkende tijdens het Kamerdebat dat er grote fouten zijn gemaakt en bood Frans daarvoor zijn excuses aan. Het Openbaar Ministerie in Breda – verantwoordelijk voor de onterechte arrestatie en vervolging van Frans – deed dat al eerder.

Minister Opstelten: ‘De officier heeft niet gelogen

Over de officier van justitie die Frans voor de rechter bracht hield Opstelten vol dat zij niet zou hebben gelogen. Deze officier beweerde tijdens de zitting dat Frans een bekentenis zou hebben afgelegd over mishandeling van zijn ex-partner; de officier beweerde dat ze Frans dit zelf had horen zeggen op een van verhoortapes. Lees verder